Os Smiths

Con este título non me estou a referir á mítica banda liderada por Morrisey

Só trato de renderlles un pequeno tributo a tres organistas así apelidados

Comezarei polo que se cadra sexa o máis coñecido deles, Jimmy Smith

Falecido hai case dez anos, era o máis vello dos tres virtuosos do órgano

De entre as súas numerosas pezas, destacarei "Root Down (And Get It)"

O tema ten un inicio pegadizo, que fora popularizado polos Beastie Boys

Do mesmo álbum é esta interpretación dun arquicoñecido tema de Al Green

Jimmy Smith tocou con algúns dos mellores músicos de jazz do seu tempo

En particular memorables son as súas colaboracións con varios guitarristas

É o caso dos monstros das seis cordas Kenny Burrell e Wes Montgomery

Con este último editara unha versión da panxoliña "Baby, It's Cold Outside"

O segundo organista que quixera homenaxear é o tamén finado Johnny Smith

A súa mestría co órgano Hammond era tal que chegou a ser o seu sobrenome

Sirva de mostra este tema, "Soul Talk", do álbum homónimo publicado en 1969

Johnny 'Hammond' Smith mantivo unha frutífera relación musical cos irmáns Mizell

Como teclista estelar que era, dedicouse a interpretar os temas que lle compoñían

O cumio desa simbiose foi a produción dun discazo co acertado nome de "Gears"
-Contén pequenas xoias como esta "Fantasy" ou "Los Conquistadores Chocolates"-

Corría o 1975 e as engrenaxes funcionaban á perfección neste "Lost on 23rd Street"

O terceiro e último dos organistas afroamericanos que vou mencionar é Lonnie Smith
Algo máis novo cós outros dous, por sorte este xenio de singular fasquía si segue vivo
Iniciou a súa carreira artística a mediados dos 60 no combo doutro mestre da guitarra
Refírome a George Benson, a cuxo cuarteto corresponde este fragmento dun concerto
-O solo de órgano dun novísimo señor Smith pode ollarse a partir do minuto 4 e medio-



Pouco despois, aínda nos 60, Lonnie Smith publicaría, con eses músicos, esta marabilla
Falo do tema "Turning Point", do longa duración de igual nome, composto por el mesmo

Nos 70, Lonnie Smith adoptou o exótico aspecto sikh que o acompañaría para sempre
Dende entón, loce barbas e viste turbante, aínda que por razóns meramente estéticas

Daquela tamén pasara a ser coñecido como "Dr." Lonnie Smith, en honor ao seu saber
Este último tema que deixo aquí, "Back Track", corresponde ao "Too Damn Hot!" (2004)