24/10/08
Epílogo: Visións dende a Torre
Cíclope menor testemuño dos tempos
Un día erguícheste coma un xigante de pedra
Sobre o mar e sobre a terra, disposto a andar
Naciches nunha illa cos alicerces nos cons
E sen repouso vixías co teu ollo rectangular
Fuches cheminea nos teus comezos
Faro de guerra, escudo da ría
O azoute dos remeiros do norte
-Cando berrabas co bafo nos beizos-
Logo postrácheste de costado, coma unha serea
Esfinxe enigmática que sobre as augas velas
Mais seguiches sendo guía das traíñas e dos barcos
Atalaia eterna que resistes tantos ventos bravos
Hoxe amósaste firme e rexa
De perfil sereno e de figura egrexia
Coma unha deusa que nunca morre
Coma unha raíña, así é a Torre
Subscribirse a:
Publicar comentarios (Atom)
Barcelona en familia
Vimos de visitar unha das cidades máis fermosas da Península e do mundo enteiro A capital catalá ofrece un patrimonio cultural único, come...
-
Sempre considerei que os meus mellores amigos son meus pais Por múltiples razóns, comezando polo trato que nos demos Meus irmáns sempre os...
-
Esta gran novela conxuga dúas das miñas afeccións, que son Jack London e as traducións ao galego É dicir, o mesmo que A chamada da selva (X...
-
Este último ano supuxo unha serie de grandes cambios para a nosa filla Rematou os estudos de Primaria, con boas cualificacións, e comezou ...
Ningún comentario:
Publicar un comentario