Do papel que estes debuxos xogaron na súa infancia e na súa mocidade
-E en concreto, da importancia que para el tería a voz do pitufo Zoupón-
Por canto a historia narrada non ten desperdicio, aconsello lela enteira:
"O Pitufo Zoupóm, com os seus tatejos e todo, falava um galego tam especial… A sua voz insegura, feble, mas intensa…, acordades-vos da sua voz? Era umha dessas vozes marabilhosas, inesquecíveis. Umha voz acolhedora. E tinha as vogais abertas e fechadas mais nítidas que nunca escoitara. (...) E um dia que estudavamos o vocalismo dei-me conta, enquanto escoitava o professor. Aquela voz. Aquela voz, aqueles sons, aquelas vogais abertas e fechadas tam nítidas… Era a voz do Pitufo Zoupom! Bernardo, o nosso professor de língua, era o Pitufo Zoupom!"
Un dos mellores álbumes de 1969, e da súa carreira, foi este, Hot Rats
-A cuberta tamén ten o seu aquel, con ese sombreireiro tolo sen chapeu-
O disco fora gravado en 16 pistas, algo que nin os Beatles facían entón
Comeza con Peaches En Regalia, hoxe convertido en standard de jazz
Outro tema con sona desta gravación mítica é a canción Willie The Pimp
O cantante é Captain Beefheart, un colaborador habitual de Frank Zappa
A estes dous primeiros hai que engadir outros catro temas máis, redondos
Ademais de pexegos e de ratas, o disco fálanos de paraugas e de camelos
-E contén unha suite,The Gumbo Variations, cuns ventos extraordinarios-