20 anos en Lugo

Hai hoxe vinte anos, o 5 de xullo de 1999, chegaba a Lugo para comezar unha nova andaina

Viña de rematar a carreira de Xornalismo, con toda a ilusión do mozo de 21 aniños que era daquela

Ata entón só estivera nunha única ocasión nesta cidade, sen sospeitar que me había acabar asentando aquí

Sobre estas liñas, unha imaxe dunha cobertura correspondente a cando fixera prácticas en San Marcos, un ano antes

Aínda que poida soar a clixé, o certo é que os inicios en absoluto resultaron doados

Ben o saben os meus compañeiros, cos que compartín interminables xornadas e loitas laborais

Arriba podemos ver outra aparición en pantalla da quincena que pasara en 2001 na que era a delegación na Mariña

O cambio de década supuxo unha serie de mudanzas nos ámbitos laboral e persoal
Por unha banda, puiden experimentar unha mellora substancial nas condicións de traballo
-Pola vía xudicial, os traballadores das delegacións logramos a condición de persoal indefinido-
Por outra, máis importante, Marta e mais eu animámomos a ser pais e puido entón nacer a nosa filla
A situación mellorou aínda máis coas oposicións concluídas un ano despois, en que obtiven unha praza fixa

Ao longo destes vinte anos tiven a oportunidade de traballar con ducias de persoas

Por sorte, a maioría foron excelentes compañeiros e profesionais en quen poder confiar

Neste período, moitos deles foron marchando e outros foron chegando é delegación de Lugo

De feito, dos redactores que había cando empecei a día de hoxe non queda ningún, agás na radio

No último ano, moitos participaron nas reivindicacións de Defende a Galega a través dos venres negros

Con eles, esiximos uns medios públicos independentes e obxectivos que conten cun Consello de Informativos

Deses vinte anos, salvo o primeiro a delegación estivo sempre situada no parque de Rosalía

Trátase, por tanto, dun emprazamento privilexiado, o que axudou a facer máis levadeiro o traballo

Como tamén axudaron as paisaxes espectaculares de mar e de montaña coas que estou familiarizado

No que se cadra sexa o paso de ecuador da miña carreira profesional, dou grazas por eses pequenos detalles

Ignoro canto máis tempo hei pasar en Lugo, se logo hei marchar ou sei ficarei para sempre, pero unha cousa teño clara

O tempo que me reste de estadía nestas terras hei procurar gozalo ao máximo, consciente da sorte que tiven por traballar aquí