Un lustro con Selma

Hoxe énos un día de celebración, posto que xa levamos cinco anos coa nosa filla

Neste primeiro de setembro, xoves coma cando naceu, Selma cumpre un lustro de vida

O simpático retrato que se pode contemplar sobre estas liñas é da autoría de Jose, o tío de Marta

Un ano máis, a nena pasou doce meses, verán e inverno, a cabalo entre diversos lugares

Tanto xunto ao Baco de Leiro, en Cambados, coma onda á estatua de María Pita, na Coruña

E a maior parte do tempo en Lugo, onde naceu e onde reside dende aquela e onde vai á escola

Aquí está no colo de Uxía Lambona, que deu un concerto en Lugo tralo Entroido

Abaixo, vese como toca unha batería feita á súa medida na casa duns amigos en Conturiz

Tamén se pode ollar unha imaxe da obra teatral en que participaron Marta e ela o Día das Letras

Aquí vémola cos seus avós cambadeses nas súas vodas de ouro

E abaixo, coa súa avoa coruñesa no Carnaval de Verán de Montealto

Estas outras fotografías corresponden a unha festa en que o pasou moi ben

Os amigos de Semente Lugo facían a presentación do novo colexio en Santa Comba

O verán foi, un ano máis, tempo de troula nos principais festivais musicais

A nena puido, por fin, cumprir o seu soño de acudir aos concertos do San Xoán Pequeniño

Tamén puido asistir aos de Cultura Aberta, aos do Festival do Estío ou á Romaría Cativa de Bonaval

E na Feira das Marabillas puido navegar nun barco viquingo

Foi xusto antes das 'viaxes dos pequeniños' que emprendemos nas vacacións

Nelas visitamos as Fragas do Eume, paseamos por Ferrol ou bañámonos en Fisterra

Aquí temos unha ninfa avistada á beira mesmo do río Eume

A mesma que abaixo posa cun "gnomo" nunha rúa da ferrolá Magdalena

Houbo tamén quen a viu aparecer nas augas da ría de Aldán, nunha visita ao Morrazo

Selma xa pasou a varicela, xusto cando comezaba as vacacións
Como resultado aínda se está a recuperar das marquiñas das postelas
Por tal motivo, a nena tivo que botar todo o verán co torso protexido do sol
Polo demais, goza dunha boa saúde e cada día é máis bulideira e agarimosa

A Toscana

O noso seguinte destino en Italia foi a rexión da Toscana

Comezamos por Pisa, de onde seguimos ata Florencia e Siena

Na capital da antiga república mariñeira visitamos o 'Campo dei Miracoli'

Ali encóntranse a catedral ou duomo, o baptisterio e maila famosa torre inclinada

Na basílica pisana destaca a súa fermosa fachada de pedra branca e mármore gris

No interior chaman a atención as esculturas do púlpito e os arcos, de certa influencia islámica

Pola súa parte, o baptisterio é o máis grande de todo o país, con máis de cen metros de circunferencia

Tivemos a ben facer a foto de rigor co campanario torto, que seica xa non corre risco de caer

Polo demais, Pisa é unha cidade que soubo conservar un aire medieval nas súas concorridas rúas

A continuación, dirixímonos cara a Florencia a través de quilómetros e quilómetros de viveiros de plantas

Dende o miradoiro do Piazzale Michelangelo ollamos as vistas da capital toscana

Sobre todo o demais destaca a magnífica cúpula erguida por Brunelleschi no Quattrocento

Unha vez no hotel descubrimos que nos chegara a equipaxe intacta, así que saímos para celebralo

A Piazza del Duomo encarna pola noite un escenario espectacular, un marco fermoso e cativador

Catedral, campanile de Giotto e baptisterio vense recubertos con mármores de Carrara, Siena e Prato

O resultado neste conxunto sen par no mundo é tal mestura de cores que recorda a propia bandeira de Italia

O Ponte Vecchio, sobre o río Arno, representa outro dos múltiples atractivos que acumula esta cidade

Pero sen dúbida o centro neurálxico da urbe atópase na Piazza della Signoria, xunto ao Palazzo Vecchio

No lugar concéntranse moitas obras de arte, algunhas réplicas e outras orixinais, coma o Perseo de Cellini

Non é de estrañar que tantos turistas experimenten nesta cidade a coñecida como síndrome de Stendhal

Moitos amosan os síntomas na Galería Uffizi, que recibe cada ano 2 millóns de visitantes de todo o mundo

Deixamos atrás Florencia, non sen ánimo de voltar, e emprendemos camiño cara a Siena

O lugar cuxa terra lles dá nome a varios tipos de marróns recibiunos cunha profusa tormenta de verán

A Piazza del Campo aínda estaba parcialmente cuberta desa terra, ben enchoupada

Dous días antes celebrárase unha das súas famosas carreiras de cabalos, o Palio dell'Assunta

Siena é unha cidade cunha difícil orografía, chea de costas cunha gran pendente

Xa con todo seco baixo o tórrido sol da Toscana seguimos a nosa viaxe, de novo ao sur

Agardábanos a capital do país e mais do que fora un dos máis vastos imperios da antigüidade