A cidade do amencer

Soñei cunha cidade marabillosa de dourada luz fulxente

Tiña luminosas e amplas prazas feitas de granito albeiro

E contaba con altas escaleiras coa forma dunha buguina

Nela había fermosos cafés dispostos con exquisito gusto

Nos que me recoñecían vellos amigos novos por sempre

Semellaba encontrarme en Compostela e á beira do mar

Pero non era, e non podía ser de ningunha das maneiras

Era máis parecida á Kadath descrita por H. P. Lovecraft

No relato chamado Na busca da cidade do sol poñente

“Tres veces soñou Randolph Carter a marabillosa cidade

E por tres veces foi subitamente arrebatado...”, como di

Como na canción, no soño ía flotando como unha dorna

Cando espertei, comprendín que aquela urbe era utópica

Posto que só podía existir e preservarse na miña cabeza

Así que rexeitei, por inoportuno, un traslado a Santiago

Cando abrín a ventá, isto foi o que vin dende onde vivo

Estaba nos albores dun novo ano e dunha nova década
Listo para afrontar, cando tocase, toda unha nova vida