Os puntos sobre os is

Estou farto de coñecer xente encantada de coñecerse

Xente incapaz de experimentar empatía

Xente incapaz de poñerse no lugar dos demais

Auténticos cocóns incapaces de ollar alén do seu embigo

Muros pechados que só se abren cara ós seus espellos

Animais gregarios que só compadecen os seus pares

Autómatas sen alma que só se identifican cos seus clons

E que en raras ocasións realizan unha mínima autocrítica

Todo isto vén a conto de que, de sempre, padecín unha leve misantropía

E hoxe levanteime con esta doenza un tanto agudizada

Por suposto, eu son o primeiro en recoñecelo

Que por algo hai que empezar

Non se trata de ser máis cabrón ou máis abofé que o resto

Falo do corporativismo inherente ó xénero humano

O cal nunca me producíu unha especial simpatía

Creo que hai que saber recoñecer tamén os erros propios

E non só os alleos, non só a palla no ollo alleo

E cando digo 'alleos' refírome ó senso máis xeral do termo

Refírome a todo o que é distinto a un mesmo

A todo o alleo ó seu e ós seus

Pero a ninguén lle gusta que lle dean leccións

Que lle recorden que os seus actos teñen consecuencias

Que cada quen recolle o que sementa

E que a desidia acomodada, co tempo, pasa factura

Cada quen é libre de actuar como lle pete, evidentemente

Pero coido que non está de máis lembrar algunhas obviedades

Sobre todo cando falamos da necesidade de empatizar

Máis que nada por aquilo da inevitable convivencia

E non porque si, porque todo ten a súa explicación

-Salvo os días que nos tocou vivir

Que, xuntos, axiña suman anos

Os anos axiña suman décadas

E as décadas pasan como un suspiro

Porque os nosos días breves son-