Entre estas dúas fotos hai un ano de distancia
As dúas corresponden á vista traseira da casa dos meus pais
Pero unha é do pasado outono e a outra é de agora
Hai unha gran diferenza entre ámbalas dúas instantáneas
A primeira recolle unha estampa de toda a vida
Así é como recordo, de sempre, a vista dende a parte de atrás
E na outra hai un gran muro que todo o tapa
Si, é un muro precioso, de granito do país, pero un muro
Unha tapia inmensa que todo o cobre e non deixa ver ren
Antes víase unha antiga casa de banquetes de renome
Agora intúese, ao igual cás árbores do fondo
E haberá que agradecer que unha delas estea protexida
-É dunha rara especie americana; por iso non a cortaron-
Pero o hórreo xa non está, nin os pubs do fondo
Aínda que no caso dos pubs pode ter o seu lado positivo
Ao mellor resulta que se escoita menos o barullo pola noite
Esta xa non é a primeira vez que nos ocorre algo así
Cando era pequeno, había unha gran zona verde na nosa rúa
Tan verde e tan grande que se chamaba o Campo Verde
Víase, tan idílica postal, dende a parte dianteira da nosa casa
Casa que, como mínimo, data do século XIX
-Posto que xa a habitaban os avós maternos de meu pai-
E víase nada menos que co monte da Pastora ao fondo
Aquilo fora aínda peor: hoxe só queda o campo na memoria
E iso que, insisto, a nivel urbanístico era zona 'verde'
Lembro que había rás, grilos, grilotoupas, paxaros, bolboretas...
Era un ambiente san para pasar a infancia, era un gran parque
Con xogos tradicionais coma a billarda e mais campo de fútbol
E agora non queda nada de nada, nin un curruncho con herba
Só hai edificios e unha rúa que nin sequera leva o nome do campo
Ningún comentario:
Publicar un comentario