Veño de ler a última novela de Antonio Lorenzo Gómez Charlín
-Na foto, de Iñaki Abella, ao carón dunha estatua de Cabanillas-
É autobiográfica e leva por título La vida soñada de las sirenas
Versa sobre a vida dun atleta antes e logo de deixar o deporte
Mentres residía en Cambados e unha vez se foi para Tenerife
-De como vivía na vila das sereas e emigrou á illa de Calipso-
Narrada en terceira persoa, conta con sinceridade a súa historia
Así que recomendo a súa lectura, por canto ten de descarnada
Está públicada pola editorial Lulu Enterprises en Hammersmith
Toño é irmán de Jesús, amigo de toda a vida, e téñolle aprezo
É un gran conversador, sincero, culto e repleto de humanidade
Pertence á mesma xeración dos nenos do vídeo de TVE en Friol
E, coma eles, recibiu o mesmo tipo de educación: colonizadora
Nado no 1970, usa o galego dende sempre, pero non na escrita
Así, perdeuse un escritor valioso para a literatura galega actual
Porque alguén se preocupou de que infravalorase o seu legado
A lingua de toda a súa familia, do seu irmán, miña e súa propia
A ferramenta coa que labraría calquera libro que se propuxese
Pero da que prescinde porque non o instruíron de abondo nela
É triste pero é así, e este só un exemplo de moitos outros casos
Aínda que un exemplo que doe polo que ten de próximo e caro
Ningún comentario:
Publicar un comentario