Darkover

Toda a neve destes últimos días fíxome sentir coma en "Darkover"
Refírome ao mundo creado polo maxín de Marion Zimmer Bradley
-Novelista xa finada que fora tamén autora de "As néboas de Avalon"-
Trátase dun planeta pequeno e montañoso, frío e cuberto de neve
O sol é roxo e mortecino, coma a luz; de aí o seu nome
É un mundo tecnoloxicamente atrasado, cunha sociedade feudal
De feito, as elites gobernan empregando o 'laran', a súa maxia
Os habitantes descenden, sen sabelo, dos náufragos dunha nave 'terrá'
Que á súa vez se trataba principalmente de británicos e asturianos
O idioma do pobo é unha mestura de inglés e de linguas celtas
Mentres que o dos nobres, o 'casta', deriva sobre todo do castelán
-Ate aquí un argumento de ciencia-ficción que dá moito xogo-
Os nobres, chamados 'Comyn', soen ser telépatas e de pelo vermello
Algúns mesmo se poden identificar por teren seis dedos nas mans
Isto débese a que os seus ancestros se cruzaran cunha especie nativa
Desenvolven o seu don -'donnas'- sintonizándose con pedras máxicas
-Chamadas 'matrices', das que non se desprenden de por vida-
E o seu principal centro de poder encóntrase no Castelo de Thendara
Pero esta sociedade choca coa dos terráns que chegaron ao planeta
Os que aterraron centos de anos despois coas súas naves espaciais
Prodúcese entón un continuo tira e afrouxa entre as dúas civilizacións
Os terráns dispoñen de naves cun potente e avanzado armamento
Mais ignoran a tecnoloxía secreta da que dispoñen os darkováns
En particular as torres das 'celadoras', que multiplican a forza do laran
O resultado é unha apaixonante saga cunha dobre vertente
Por unha parte a das aventuras medievais de capa e espada
E en contraposición a este mundo, o das futuristas naves espaciais
É dicir, a fusión perfecta dos xéneros de fantasía e de ciencia-ficción
Integran esta saga un total de catorce volumes, divididos por épocas
E, polo de agora, só tiven o inconmensurable pracer de ler oito deles