Esta gran novela conxuga dúas das miñas afeccións, que son Jack London e as traducións ao galego
É dicir, o mesmo que A chamada da selva (Xerais, 1982) ou O viaxeiro astral (Galaxia, 2007), que xa lera antes
(Esta última, ademais, traducida por un home con que tiven a sorte de tratar en persoa, o polifacético Xoán Abeleira)
Ambas as dúas son un tesouro, pero é que Martin Eden (Irmás Cartoné, 2019) vai máis alá á hora de tocar a fibra sensible
O mesmo ano Rinoceronte publicara a tradución de Fame, de Knut Hamsun, unha obra de 1890 que ben puido inspirar estoutra
Sobre estas liñas, vemos un exemplar da primeira edición da novela, de 1909, e mais o autor
Tamén temos aquí a portada dunha tradución ao checo de 1967, publicada pola editorial Svoboda
Como tantos outros relatos tecidos polo escritor estadounidense, o de Martin Eden tivo éxito mundial
Narra a historia dun mariñeiro cheo de vitalidade que non tivera a oportunidade de acceder a uns estudos
Tras coñecer unha moza de familia acomodada que o alenta a volver á escola, decide instruírse pola súa conta
Daquela le en tempo récord bibliotecas enteiras e comeza a escribir de forma compulsiva ata case morrer de fame
Ninguén dá un peso por el, todo o mundo o comina a ceder nas súas pretensións de vivir dos contos e sentar cabeza
Martin Eden é alta literatura, sen nada que lles envexar a clásicos bastante máis coñecidos
De feito, á súa vez puido inspirar obras mestras coma A montaña máxica, que fai agora cen anos
Supón unha crítica feroz ao capitalismo e á valoración da xente en función das súas posesións materiais
Unha alegación, de fondo carácter autobiográfico, contra a explotación laboral inherente ao soño americano
En resumo, toda unha condena contra unha sociedade insolidaria con quen máis apoio precisa para saír adiante
A historia que conta foi xa obxecto de varias adaptacións cinematográficas, a última delas dirixida por Pietro Marcello
A súa libera trasposizione, que tivo éxito de crítica, foi estreada en 2019, o mesmo ano que a novela se publicou en galego
A tradución correu a cargo da propia editora de Irmás Cartoné, Celia Recarey, quen se esmerou co traballo de levala á nosa lingua
