21/11/14

Os Smiths



Con este título non me estou a referir á mítica banda liderada por Morrisey
Só trato de renderlles un pequeno tributo a tres organistas así apelidados
Comezarei polo que se cadra sexa o máis coñecido deles, Jimmy Smith
Falecido hai case dez anos, era o máis vello dos tres virtuosos do órgano
De entre as súas numerosas pezas, destacarei "Root Down (And Get It)"
O tema ten un inicio pegadizo, que fora popularizado polos Beastie Boys


Do mesmo álbum é esta interpretación dun arquicoñecido tema de Al Green
Jimmy Smith tocou con algúns dos mellores músicos de jazz do seu tempo
En particular memorables son as súas colaboracións con varios guitarristas
É o caso dos monstros das seis cordas Kenny Burrell e Wes Montgomery
Con este último editara unha versión da panxoliña "Baby, It's Cold Outside"




O segundo organista que quixera homenaxear é o tamén finado Johnny Smith
A súa mestría co órgano Hammond era tal que chegou a ser o seu sobrenome
Sirva de mostra este tema, "Soul Talk", do álbum homónimo publicado en 1969


Johnny 'Hammond' Smith mantivo unha frutífera relación musical cos irmáns Mizell
Como teclista estelar que era, dedicouse a interpretar os temas que lle compoñían
O cumio desa simbiose foi a produción dun discazo co acertado nome de "Gears"
-Contén pequenas xoias como esta "Fantasy" ou "Los Conquistadores Chocolates"-
Corría o 1975 e as engrenaxes funcionaban á perfección neste "Lost on 23rd Street"


O terceiro e último dos organistas afroamericanos que vou mencionar é Lonnie Smith
Algo máis novo cós outros dous, por sorte este xenio de singular fasquía si segue vivo
Iniciou a súa carreira artística a mediados dos 60 no combo doutro mestre da guitarra
Refírome a George Benson, a cuxo cuarteto corresponde este fragmento dun concerto
-O solo de órgano dun novísimo señor Smith pode ollarse a partir do minuto 4 e medio-



Pouco despois, aínda nos 60, Lonnie Smith publicaría, con eses músicos, esta marabilla
Falo do tema "Turning Point", do longa duración de igual nome, composto por el mesmo



Nos 70, Lonnie Smith adoptou o exótico aspecto sikh que o acompañaría para sempre
Dende entón, loce barbas e viste turbante, aínda que por razóns meramente estéticas




Daquela tamén pasara a ser coñecido como "Dr." Lonnie Smith, en honor ao seu saber
Este último tema que deixo aquí, "Back Track", corresponde ao "Too Damn Hot!" (2004)



Providence

  Veño de gozar da que se cadra sexa a derradeira grande obra escrita por Alan Moore Trátase de Providence , onde homenaxea a H.P. Lovecraft...