29/12/09

A fin de ano


A fin de ano máis subversiva é a que nos ofrecen en Temas de Hoxe
Un ano máis, e van dous, amósannos o lado máis escuro dos festexos
Volven tras darnos conta dos perigos dunha celebración en toda regla
Desta volta, unhas revistas inocentes serviron de marco incomparable
Coas súas ilustracións coloridas, como ben di, enchidas de bonhomía
Pois iso, tende coidadiño con emocionarvos coa Marcha Radetzky


23/12/09

Lecturas

Aquí falamos de literatura con menos frecuencia da que quixera
Pero iso imos poder remedialo xa, transcribindo uns fragmentos
Ultimamente estiven a ler a esgalla, e moi boas obras, por certo
Tratei de alternar os clásicos universais co mellor da nosa prosa
O resultado é variado, se ben abunda a ciencia-ficción británica
-De feito, repetín H.G. Wells, que ben o merece, e o que queda-
O máis actual é a segunda novela do colega Diego Ameixeiras
E no medio está a homenaxe ao ciclo artúrico de D.X. Cabana
Son todos libros que non deixo de recomendar coñecer e gozar
Este primeiro extracto vai dedicado aos queridos trolls da rede:

“Houbo homes que asalariaron bandidos para lles cometeren os crimes, en canto a súa propia persoa e reputación ficaba a cuberto. Mais eu era o primeiro que facía iso mesmo por pracer. O primeiro que me puiden presentar aos ollos do público cheo dunha marabillosa respectabilidade para, un momento despois, coma un neno de escola, despoxarse da súa roupa e mergullarse de cabeza no mar da liberdade. Para min, envolto nun anonimato impenetrable, a impunidade era completa. Pensa nisto: nin sequera existía.”

Robert Louis Stevenson: “Dr. Jekill e Mr. Hyde”. Edicións Xerais, 2005


“-Loucura me parece -dixo Galván- edificar castelo no medio dunha lama, pois se no inverno ten de ser neboento e frío máis do que convén, no verán non pode deixar de haber grandes moitedumes de mosquitos, e febre e andazo para os seus moradores.
-Así dede ser, señor cabaleiro, pois os sete irmáns paran nel pouco tempo, e póñenlle gardas, que teñen que ser poucos polo difícil que é entrar e saír. Máis ca castelo é prisión, e os cabaleiros bandidos, cando non andan en guerras e asedios e correrías, residen de costume algo apartados da lama, nunha rica mansión que moitas árbores defenden contra os aires malignos. E sabede tamén que o triste castelo é tan grande por baixo como por riba da terra, pois parece que ten moitas estancias soterradas, onde están os cativos.”

Darío Xohán Cabana: “Galván en Saor”. Edicións Xerais, 1989


“Sería imposible detallar paso a paso a dexeneración daqueles Monstros: contar como ían perdendo día a día os signos humanos, como ían desfacéndose dos seus trapos e vendas para prescindir por completo da roupa, como empezaba a estenderse o pelo polas súas extremidades núas, como se lles afundía a fronte e se lles alongaba a cara. Só con lembrar a intimidade case humana que tivera con algún deles durante o primeiro mes da miña soidade espantábame.”

Herbert George Wells: “A illa do Dr. Moreau”. Edicións Positivas, 2005


“Felipe foi ensiñado pola tía aboa de que se un día iba polo Castelo e estaba a fada coa súa tenda ao sol, e ao ver ao rapaz mirar pra ela e pra o tesouro lle preguntaban con qué quería quedarse, si coa tendiña ou coa señoriña, que non dubidase, anque a fada aparecese como unha vella enrugada e sen dentes, o nariz pingándolle e a pel chea de manchas mouras, en responder que o que el quería era a tendiña coa señoriña. E que si a fada, por noxenta que lle parecese lle pedía un biquiño, que llo dese. E así atoparíase dono do tesouro e asemade, e de por vida, coa amistade agradecida da fada, a cal pasaría de vella a moza, de fea a fermosa, e poríase diante del en toda a súa beleza.”

Álvaro Cunqueiro: “Os outros feirantes”. Editorial Galaxia, 1979


“Non lles podo transmiti-lo sentimento de desolación abominable que penduraba sobre o mundo. O ceo vermello do leste, a negrura do norte, o mar morto de sal, a praia pedregosa poboada por aqueles monstros entolecidos e de movementos lentos, a aparencia uniforme e velenosa do verde dos liques, o aire pobre que fería os pulmóns: todo contribuía na creación dun efecto abouxador. Avancei cen anos, e alí estaba o mesmo Sol vermello (un pouco máis grande, un pouco máis apagado), o mesmo mar agoniante, o mesmo aire fío, e a mesma multitude de crustáceos terrestres arrastrándose entre as plantas verdes e as rochas vermellas. E no ceo do leste vin unha liña curva e pálida coma unha inmensa lúa nova.”

Herbert George Wells: “A máquina do tempo”. Editorial Toxosoutos, 2002


“-É unha revisión calorra de Romeo e Xulieta baseada moi libremente nalgúns relatos de Manuel Rivas. Dous xitanos bastante gays namóranse perdidamente un do outro, pero o amor resulta imposible porque pertencen a dúas familias enfrontadas de Vichita que andan a paus dende hai varias xeracións. Cine de acción puro e duro, xúrollo. Coido que ha ser o mellor hard-boiled chacho nunca coñecido nas nosas pantallas. Polo que me contou Iris, o enfrontamento a navallazos do final seica está logradísimo. Confío moito nesta película, non teño a máis mínima dúbida. Vaise titular Un millón de facas."

Diego Ameixeiras: “O cidadán do mes”. Edicións Xerais, 2006

16/12/09

Realidade e ficción

Unha vez máis, a realidade superou a ficción; e tanto que o fixo
Aconteceu aos poucos días de colgar un vídeo de Navallada TV
Unhas vacas saíron á autoestrada en Cambre, coma na montaxe
E montárona ben montada, con varios feridos e unha res morta
Vale que o traballo do realizador Óscar Doral resultaba hilarante
Pero o feito real perdeu todo rastro de humor; madialeva que si
-Nárrao Xabier Couselo, un dos mellores reporteiros da Galega-


agalega.info - Videos das noticias dos informativos da TVG



09/12/09

Navallada TV

Seguimos con humor do irreverente, máis aínda se cabe
Da man dunha páxina sobre adaptacións de clásicos do cine
Amosa montaxes ao estilo de "El Informal", pero á galega
Falo de "Navallada TV", que se atreve con todo, xa postos
-E da que xa dei conta por un enlace da anterior entrada-
É o caso desta versión de "Red River", de Howard Hawks

02/12/09

Galicia Profunda

Veño de descubrir unha interesante proposta para matar o tempo
Trátase dunha páxina que intenta afondar no coñecemeno do país
Aínda que, iso si, ollando temas e feitos dende a óptica da retranca
O blog chámase, como non podía ser doutro xeito, Galicia Profunda

Ademais de fotos curiosas, tamén hai vídeos que merece a pena ver
Entre os últimos está un sarcástico "what if" sobre a industria do cine
Ou un fragmento dun programa que non merece comentario ningún
Velaí unha declaración de intencións sobre o contido desta bitácora:
"Poida que A Fonsagrada fora o primeiro punto de España no que se instalara a televisión dixital terrestre ou que sexamos unha das comunidades punteiras na cooperación exterior, pero máis aló destes acontecementos puntuais, a realidade é ben distinta.
O certo é que o tempo pasa e as plantas galegas de reciclaxe e compostaxe a penas absorven a metade do lixo que xeramos, o prezo da vivenda segue a medrar mentres no resto do estado baixa por primeira vez en once anos, a capacidade de conexión a internet é limitada ou nula nalgunhas zonas rurais, por non falar da odisea que supón para moitos coller un bus ou un tren que pode tardar máis de 70 minutos en percorrer 60 quilómetros…
Galicia Profunda abre as súas portas para falar de todos estes feitos, por suposto, en clave de humor."

Europa Park

  Hoxe fai anos a nosa filla, que nestas vacacións coñeceu de primeira man un dos mellores lugares do mundo para entreterse e pasalo ben Con...