Nos últimos tempos parte da miña pintura emancipouse
Algúns cadros supernumerarios migraron a fogares alleos
Eu, entre orgulloso e tristeiro por perdelos, deilles a venia
Xa son maiores, díxenme, e deixeinos ir facer a súa vida
Esta obra que temos aquí foi a última en marchar da casa
Xa falara dela polo verán, cando aínda se estaba a formar
Aceptárona Jesús e Nesti no seu flamante niño de amor
No caso deste outro cadro, acabou tamén en boas mans
Tiveron a ben albergalo no seu seo Beni e mais Vanessa
Por último, esta outra pintura tivo que viaxar algo menos
Percorreu uns cantos centos de metros, en Lugo mesmo
Acollérona no piso Juanqui e Rocío, para o meu arroubo
E esta é a historia dos cadros que buscaron mellor sino