De Adai a Lugo pola beira do Miño

 

Nas últimas semanas percorrín varias veces a beira dereita do Miño, partindo de Adai

Dende esta parroquia luguesa ata a ponte romana, o río discorre entre grandes masas de arborado autóctono

Carballos, castiñeiros, freixos ou ameneiros son algunhas das especies máis comúns no treito, que consta duns cinco quilómetros de longo

Realicei dúas rutas, camiñando tanto polos carreiros que van pola marxe fluvial como polas pistas

No primeiro caso, o itinerario é moito máis fermoso ca no segundo, pero non está exento de inconvenientes

Para empezar, conta cunhas pasarelas de madeira que non se encontran precisamente no mellor estado de conservación

Doutra banda, a vexetación do sendeiro estivo ultimamente inzada de carrachas, o que pode resultar aínda máis perigoso

É, por tanto, un percorrido especialmente recomendable a partir destas datas, xa coa chegada do frío e antes da caída total da folla

Río abaixo, os diversos camiños atravesan a parroquia de Orbazai, onde acaban por converxer

Aquí é onde desemboca no Miño o rego de Mera, un afluente que, coma o Rato, ten o seu propio paseo fluvial

Conforme seguen a discorrer as augas xa unidas de ámbolos cursos, achegámonos á contorna urbana

Sobre estas liñas, pódese ollar a antiga Fábrica da Luz, un edificio que non dá atopado o seu destino definitivo

Debaixo, pode verse o balneario de Lugo, que alberga unhas termas romanas que teñen preto de 2.000 anos de antigüidade

Entre ambos, cruza o río a ponte romana, tamén do século I

Ata aquí chega o paseo pola beira do Miño máis rural e menos coñecida e transitada

A arte rupestre de Campo Lameiro

 

Neste verán que non quere rematar fomos ata a capital galega dos petróglifos e tamén viaxamos no tempo

Visitamos o Parque Arqueolóxico de Arte Rupestre de Campo Lameiro, onde retrocedemos varios milenios

Para situarnos entre catro e cinco mil anos atrás, antes percorremos o museo interpretativo

En distintas salas aprendemos con que ferramentas gravaban inscricións na pedra os nosos ancestros

E descubrimos a enorme semellanza con outros conxuntos de arte rupestre ao aire libre na costa occidental europea

Unha vez situados entre as idades de Pedra e de Bronce, saímos ao parque

Alí explicáronnos que os petróglifos estaban concibidos para ser apreciados a través das súas sombras

É dicir, coa luz oblicua do amencer ou do solpor poden distinguirse mellor as figuras inscritas no granito, de diferentes tipoloxías

Un dos máis espectaculares de todo o conxunto é o da Laxe dos Carballos

Cuns 60 metros cadrados de superficie, nel represéntanse animais, obxectos ou motivos xeométricos

Nunca habemos esquecer os cantos á beleza da arte rupestre por parte da rapazada que estaba a participar nun campamento de verán

Outros petróglifos destacables son os do Outeiro dos Cogoludos

Teñen inscritos varios labirintos, coma o que se creou a escala humana e que percorremos

No parque tamén se recrea un poboado do Neolítico, coas súas pallozas de adobe e con cabazos rudimentarios

En resumo, a experiencia foi moi instrutiva, pero para mellorala aínda máis recomendo realizala pola tarde, coas últimas raiolas

De Praga a Karlovy Vary

 

Este verán tivemos a enorme fortuna de poder visitar a República Checa

Comezamos pola capital do país, cuxo centro é un polo de atracción turística de primeira orde

Polas rúas que van dende a Praza da Cidade Vella á ponte de San Carlos flúen ríos de xentes chegadas de todo o mundo 

Na outra beira do Moravia encóntrase un dos barrios máis visitados de Praga

Chégase tras cumprir coa tradición de tocar os relevos en bronce da estatua de San Xoán Nepomuceno

Cruzada a ponte, pódese facer unha paradiña para desgustar unha cervexa local nalgunha das moitas terrazas da praza de Malá Strana

Costa arriba, no alto dun outeiro agárdanos o Castelo de Praga, o maior do mundo

E dentro da catedral de San Vito poderemos admirar, por exemplo, as vidreiras deseñadas por Mucha

Pero se hai algo que non deixa a ninguén indiferente neste conxunto único, iso é, sen dúbida ningunha, o Canellón de Ouro

Trátase dunha vía estreita cunha ringleira de casiñas unidas pola parte superior traseira

Recibe o seu nome dos ourives, ou poida que dos alquimistas ou dos gardas reais, que residían no lugar

Quen tamén botou un tempo nunha destas pequenas vivendas foi Franz Kafka, coma noutros moitos sitios da cidade que o viu nacer

Polo corredor posterior, onde se exhiben armas e armaduras medievais, hai unha serie de seteiras xiratorias de madeira

Dende elas pódense ollar as vistas que ofrece a fortificación, coma esta da Torre Branca ou Daliborka, antiga prisión do castelo

Máis arriba aínda encóntrase o mosteiro de Strahov, cuxa conxunto fomos admirar

E baixando pola ladeira norte dirixímonos ao barrio de Nový Svět, onde percorremos unhas rúas cun grande encanto

Non lonxe, cara ao sur, encóntrase o outeiro de Petřín

Na cima hai unha torre de finais do século XIX semellante á de Eiffel

Mais, a diferenza da parisiense, é de planta octogonal e ten cinco veces menos altura

Outro reclamo turístico situado tamén no alto deste monte é un pequeno castelo cun labirinto de espellos

Para chegar ao cumio, subimos nun funicular, e para baixar optamos por facer o percorrido a pé

As vistas da cidade son extraordinarias, polo que xantamos nunha das terrazas que se encontran case arriba de todo

De volta ao centro, pola Ponte da Lexión pódese acceder á illa de Střelecký

Nela hai parques con xogos para os máis novos, que ademais coñecerán os exemplares de coipús que alí residen

Ao norte do Staré Město, a Cidade Vella, encóntrase o Josefov

Falamos do famoso barrio xudeu de Praga, onde visitamos o Cemiterio Vello

Tamén fomos a varias sinagogas, entre elas a Pinkas, convertida nun museo do Holocausto

Na sinagoga Maisel atopamos referencias ao personaxe máis recoñecible do folclore xudeu do país, o Golem

Tamén demos noutros sitios de Praga con este ser mítico que Gustav Meyrink levou á literatura na novela homómina

E onde conta a lenda que foi recollido o barro ao que lle insuflaron vida, á beira do río, xantamos nun barco goulash e knedlíky

De volta ao centro da Cidade Vella, ao carón da Torre da Pólvora encóntrase a Casa Municipal

Trátase dun complexo arquitectónico considerado a obra máis representativa do modernismo checo

Entre as súas instalacións destaca a sala Smetana, que lle serve de sede á Orquestra Sinfónica de Praga

E entre os moitos artistas que participaron na decoración dos seus distintos elementos tamén figura Alphons Mucha

Unha das noites que pasamos na capital checa dedicámola a asistir a unha función do seu popular teatro negro

De entre as compañías que se dedican a este tipo de representación escénica característica de Praga escollemos WOW

Moi ben o pasamos, e Selma nunca ha esquecer os balóns ou as arañas xigantes que lle pasaron por riba durante o espectáculo

Pola noite, a Praza da Cidade Vella adquire unha beleza se cabe aínda maior

A iluminación de edificios coma a Casa do Concello ou a igrexa de San Nicolás así o favorece

Pero se hai unha fachada que consegue atraer todas as olladas, esa non é outra que a da Nosa Señora ante Týn

No medio da viaxe aproveitamos para realizar unha excursión a Karlovy Vary

Trátase da vila termal de maior renome en todo o país, que se encontra a un par de horiñas de Praga

O lugar conta cun longo paseo fluvial con pavillóns da época austrohúngara onde se pode beber auga medicinal a distintas temperaturas

Algunhas das estampas que se poden ollar aquí semellan fotogramas dignos dun filme de Wes Anderson

E se nas rúas da capital o doce máis consumido é o trdelník, de orixe eslovaca, neste lugar sono as chamadas 'obleas de balneario'

De volta en Praga, volvemos pasear polas rúas da Cidade Vella

Tamén pola concorrida praza de Venceslau, que sobe ata o Museo Nacional

Cumprida a tradición da ponte de San Carlos, contamos con poder regresar algún día

Como excusa, quédannos pendentes as visitas ás vilas de Český Krumlov ou de České Budějovice