25 anos en Lugo

Parece que foi o outro día cando fixen vinte anos en Lugo, e resulta que xa pasaron outros cinco

Hoxe mesmo, cúmprese un cuarto de século dende que cheguei a esta cidade, o 5 de xullo do 99

Acabei a carreira un venres, o luns seguinte xa estaba aquí e dende aquela transcorreu media vida

Para aquí veu vivir comigo a miña parella, hai case dúas décadas

Aquí casei tres anos despois, e outros tantos más tarde naceu nosa filla

Fundamos así, Marta e mais eu, un fogar acolledor onde criar a nosa prole

Efectivamente, miña filla é natural de Lugo

Leva toda vida celebrando o San Froilán ou o Arde Lucus

E aquí ten a maioría das súas amizades, coma unha lucense máis

De feito, Selma botou nove anos estudando no barrio da Ponte

Xusto á beira do río Miño, con vista á ponte vella e ás termas romanas

A nosa vivenda ten tamén vistas á muralla romana

E ao redor da cidade contamos cun espectacular cinto verde

Eu non canso de percorrelo unha e outra vez ao longo das estacións

Pero non só puiden gozar das paisaxes ao pé da casa

Para ben ou para mal, o meu choio implica viaxar por toda a provincia

Dun extremo a outro, e máis alá, visitei numerosos lugares en todos os concellos

Iso si, case sempre ás présas, sen poder gozar do momento coma no tempo de lecer

Arriba e abaixo, a propósito disto, vemos o quiosco da praza Maior de Lugo nas festas patronais e no Nadal

Destes 25 anos, levamos xa media ducia protestando pola manipulación nos medios públicos

Principalmente outros tres compañeiros e mais eu seguimos a participar nos Venres Negros de Defende a Galega

E, ao paso que leva, entendo que seguiremos así unhas cantas sextas feiras máis

Tamén nestes últimos anos, padecemos as restricións da pandemia

No meu caso, traballar nun servizo público esencial permitiume, por sorte, facer vida case normal

Esa mesma vida que pretendo seguir facendo, imaxino que nesta mesma cidade, polo menos mentres siga tratando de informar o país

Pola beira do Fervedoira

Boa parte das andainas das últimas semanas dediqueinas a coñecer mellor o Fervedoira

Deste río do cinto verde de Lugo unicamente percorrera ata o de agora o tramo final, onde entronca co Rato

Así que estiven a explorar os treitos transitables pola beira deste curso fluvial, que son poucos pero realmente espectaculares

O Fervedoira enlaza co Rato na Chanca, xusto antes do gran viaduto decimonónico que comparte nome co barrio

Deste lugar só podo ter boas lembranzas de cando comecei a acudir na compaña da miña filla durante o desconfinamento

Alí ela xogou coas súas amigas, á sombra dos salgueiros que poboan a beira do río neste remanso de paz, lonxe do tráfico e do ruído

Pero había outro paseo que tiña pendente, máis arriba da ponte de Galegos que cruzara ducias de veces

Estoutro tramo logo se acaba, pero paga a pena descubrilo e percorrelo ata o final, onde a vexetación e os humidais impiden seguir adiante

Hai máis vida alén deste final abrupto do paseo fluvial, ben pola estrada, pouco aconsellable, ben polo monte

Unha vez coñecidas todas as opcións, recomendo unha terceira vía, que fai un rodeo polo leste, preto do HULA

Dende aquí unha pista conduce ata o barrio ao que lle dá nome o gravador lucense Manuel Castro Gil

Ao seu carón hai unha ponte, e cando se cruza accédese a esta marabilla natural, un tramo encaixonado con desniveis continuos

Varios centos de metros río arriba, camiño de Muxa e da Campiña, as beiras acaban volvéndose intransitables

Así e todo, compensa a visita, dada a espectularidade deste tramo e a exuberancia da súa vexetación, co seu bosque de ribeira

Unha vez atravesada a rolda Leste, que conduce a Castelo e ao Carqueixo, o río discorre amodo por un treito chan

Estamos en Astrar, preto xa das fontes do Fervedoira, que o avezado explorador descubrirá na contorna dos lagos de Teixeiro

En total, son unha decena de quilómetros de curso fluvial, que se poden percorrer a pé de xeito intermitente dende o centro da cidade