26/06/08

Ecco il mio avatar!


Este podería ser eu en versión manga
-Máis ou menos-
É o que entra dentro das súas posibilidades
Aínda que tamén podería ser mellorable
Agora mesmo teño o pelo bastante máis curto
Pero xa se sabe que sempre pode medrar
Paréceme este un tema interesante
Quero dicir, como nos vemos a nós mesmos
Como nos ven outros e como o facemos nós
Cada quen verá dun xeito distinto, digo eu
E sempre resultará de interés a visión propia:
Como se ve cada quen a si mesmo
A min, a verdade, a imaxe non me preocupa
-Hai ben tempo que non-
Considéroo máis un aspecto de hixiene
Hixiene persoal e pragmatismo
Sempre me será máis práctico ter o pelo curto
E ter barba, non de máis, para aforrar tempo
En canto á roupa, recorro á comodidade
E trato de combinar sen estridencias
Nada máis que iso
E, por suposto, sen dedicarlle demasiado tempo
Sóbranme outras cousas que facer
Outros colegas tamén fixeron así o seu 'avatar'
Tanto Toxo, como Tury, como Eledhwen
Os resultados poden ollarse nas súas bitácoras
-É dicir, pinchando aquí á dereita-
Aos debuxos só lles boto en falta algo de animación

24/06/08

A toponimia na Wikipedia

A Galipedia é unha ferramenta certamente útil
Pódese atopar información veraz sobre case todo
Pero resulta que somos poucos os usuarios potenciais
-Pouco máis de dous millóns-
Isto fai da Wikipedia galega algo aínda máis plausible
Pero tamén reduce os datos dispoñibles
Co cal, acotío cómpre botar man doutras enciclopedias
Como por exemplo a Wikipedia en castelán
Esta enciclopedia virtual é bastante completa
Malia todo, ten un defecto gravísimo
E é que emprega a toponimia franquista
Por riba, tratar de corrixir os textos non serve de nada
Posto que quedarán exactamente como estaban
Noutros eidos, calquera pode actualizar a información
Ou completar os textos, ou mesmo modificar os datos erróneos
-Tal como eu xa fixera anteriormente como wikipedista novel-
Pero isto será totalmente imposible cando se trate de topónimos
Hai unha serie de cruzados e iluminados encargados de impedilo
Unha especie de gardas imperiais das santas formas castelanizadas
Como moito, remitiranche un correo estándar e impersoal
No que aducirán os motivos máis absurdos para se xustificaren
(Como que iso fora o acordado nunha votación xa pechada
...Na que participaran doce wikipedistas!)
E eu molesteime en contestar, no posible, co uso da razón
-O cal non era moi difícil, tendo en conta os seus argumentos-
O texto que enviei figura agora nos apartados de ''discusión''
Aparece se buscas A Coruña, Ourense ou Sanxenxo
-Aínda que podería figurar en relación a multitude de lugares-
Polo menos mentres non o borren:
"
"Vivimos en una democracia conforme a una Constitución y unas reglas aceptadas de común acuerdo, por consenso. Si una ley aprobada por los representantes de los ciudadanos del Estado Español -elegidos democráticamente- establece que el único topónimo oficial existente para la capital coruñesa es A Coruña -no sólo para la provincia, sino también para la ciudad, tal como ha dictaminado el Tribunal Constitucional-, este nombre tendrá que respetarse y acatarse. Y, guste o no, tendrá que figurar como entrada principal en la Wikipedia, dejando en un segundo plano otras denominaciones por oficiosas. Lo mismo ocurre con el nombre de la capital ourensana, Ourense. Por no entrar en auténticas aberraciones fruto de la ignorancia o el fanatismo de iletrados funcionarios franquistas y prefranquistas, como es el caso de denominar a Sanxenxo, a Arteixo, a Rianxo, a Laxe o a Muxía sustituyendo una grafía correspondiente a un fonema inexistente en castellano por 'j' y por 'g', como ha sucedido con muchos otros topónimos y antropónimos. En el caso de la forma deturpada del topónimo Sanxenxo ('Xenxo' es 'Ginés'), es como si, en vez de emplear el topónimo Sant Cugat, hubiéramos usado la forma castellanizada 'San Cugado', en lugar de 'San Cucufato'.

Lo triste es que algunos wikipedistas que parecen manejar los hilos sostengan que la Real Academia Española defiende el uso de ese nombre burdamente deturpado y además cacofónico para la villa que se encuentra en la parroquia de San Xenxo de Padriñán -la segunda más poblada de este municipio tras el sí respetado Portonovo-. Si ésto fuera así, la RAE se desacreditaría a sí misma y, de paso, trataría con distinto rasero según el origen del exónimo. Pero lo cierto es que se trata de una interpretación interesada, puesto que la RAE se mantiene neutral al respecto, tal como le corresponde en estos casos.

Una mal entendida 'castellanización' llevó, en tiempos oscuros y ominosos, "de tricornio y pandereta", a tratar de traducir lo intraducible, y a meterlo con calzador en los registros civiles. En aquella época se transcribió también la i latina por la griega, se diptongó todo y viceversa, y se sustituyó el artículo original por otro castellano, cuando no el nombre entero, dando lugar a topónimos fabulosos como 'El Valle de Oro' o 'Piderafita del Cebrero'. Por no hablar de 'El Niño de la Guía', fantástica castellanización en lugar del equivalente 'Nido del Águila'. Creatividad pro castellanizadora aparte, denominaciones oficiosas y empleadas por la gente las hay en todo el mundo ('Barna' por Barcelona, 'Frisco' por San Francisco o 'L.A.' por Los Ángeles), pero -y aquí está el quid de la cuestión- cada lugar tiene su nombre propio, y no otro, que deberá ser respetado cuando menos en los registros formales. Así ocurre en la gran mayoría de los medios de comunicación, ya sea en prensa, en radio, en televisión o en los medios digitales. En este sentido, la Wikipedia no puede, ni debe, ser una excepción.

Los responsables de este entuerto, los causantes de que los topónimos deturpados encabecen las entradas, en lugar de figurar en un apéndice como formas coloquiales, dicen ampararse en que se trata de las formas castellanas, de supuesto uso en todo el mundo castellanohablante. Sin caer, o sin querer caer, en la cuenta de que no se trata de 'la' forma castellana, sino de una forma intencionadamente castellanizada. Una cosa es que se genere de forma histórica un nombre, y otra bien distinta es que se cree de forma artificial, como es el caso de la castellanización de los topónimos gallegos, en auge desde finales del siglo XIX y hegemónicos 'a fortiori' hasta el fin de la dictadura de Franco. Resumiendo: se trata de formas castellanizadas a posta, por motivos políticos (la histórica centralización sumada a una burocracia que nació y se desarrolló de espaldas al pueblo) y, en su día, impuestas. De aquellos polvos, estos lodos.

Por otra parte, en relación con los exónimos cada vez más se tiende a respetar los nombres originales, tal como recomienda la ONU -recomendación que, por cierto, la RAE contravendría-. De ahí que Beijing esté sustituyendo a Pekín, Myanmar a Birmania o Sri Lanka a Ceilán, sin que nadie se haya rasgado las vestiduras por ello. Es más, muchos otros exónimos pasaron antes a la historia, como los hoy ya olvidados Angora por Ankara, Tolosa por Toulouse, Mastrique por Maastricht o incluso Madera por Madeira. Por poner otro ejemplo, hoy en día ya casi nadie escribe Méjico o Tejas, lo cual no ha supuesto ningún drama. Y con las formas deturpadas de los topónimos gallegos va a ocurrir otro tanto. De hecho ya está ocurriendo, por su propio peso, por mucho que algunos wikipedistas se opongan y por mucho que carezcan del sentido del ridículo. Las cifras hablan por sí solas: más de 2 millones de entradas en Google para el topónimo Sanxenxo, frente a las 60 mil de la denominación oficiosa que nos propone la Wikipedia.

Es decir, pretender imponer una nomenclatura que no sea la oficial -y estoy hablando de la oficial tanto en gallego como en castellano, porque se trata de la misma- no me parece en absoluto de recibo. Me parece una total falta de respeto, no ya a todos los gallegos, sino a los más de cuarenta millones de personas que poseen un documento de identidad español. Es como para promover una PNL en el Parlamento Galego y en las Cortes Españolas para tomar medidas contra este despropósito de la Wikipedia. Aunque se trate de una publicación propiedad de una empresa estadounidense, se puede llegar a regular una vez se declare de interés público. No es para menos, porque se trata de un tema muy serio y muy delicado, y lo que se está haciendo es de una irresponsabilidad muy grave. Es más, de no haber cambios a corto o medio plazo en la política de la Wikipedia al respecto, tengan por seguro que se podrán producir movimientos de cara a poner freno a este despropósito que está adquiriendo tintes de escándalo. La Wikipedia debe ser una herramienta seria y humilde al servicio de todos, y no un instrumento únicamente al servicio de los idearios de unos señores que se puedan creer en posesión de la verdad absoluta amparándose en unos foros de discución hechos a su medida y en el anonimato que les brinda la Red. La propia Wikipedia advierte, no sin razón, de que no tiene por qué estar de acuerdo con el contenido de los artículos publicados por los wikipedistas. Y además tiene la decencia de avisarnos de que en una entrada existe discusión sobre su neutralidad si ésta se produce.

Por último, sólo me queda recordarles que todo esto ya había sido discutido y ya había quedado zanjado en su momento, hace 25 años, en los lugares que correspondía, el Parlamento Galego y las Cortes Generales, y que el resultado de lo debatido en esos foros legítimos y legitimados ha sido publicado a lo largo de todo este tiempo en forma de no una, sino diversas leyes y decretos, en el Diario Oficial de Galicia y en el Boletín Oficial del Estado. Las leyes que promulga el Parlamento Galego son también Legislación Española, y ésta ha ordenado que las leyes relativas a la toponimia galaica sean de obligada aplicación en todo el territorio estatal. Así que vayan teniendo la amabilidad de dejar de denominar a las villas y ciudades al margen de la Ley y de, caballerosamente, ir corrigiendo los innumerables desmanes que se han cometido en este sentido. Por el bien común y la concordia, vayan sustituyendo cuanto antes las formas deturpadas y oficiosas por las únicamente válidas al amparo de la legislación vigente, la única bibliografía a la que cabe remitirse cuando se habla de toponimia."

20/06/08

A meu pai

Sempre considerei que os meus mellores amigos son meus pais 
Por múltiples razóns, comezando polo trato que nos demos 
Meus irmáns sempre os trataron de vostede, ao contrario do que eu 
Son cousas de ser o benxamín e das diferenzas xeracionais 
O caso é que de pequeno pasei moito tempo co meu pai 
Tanto ou máis que cos rapaces da contorna 
Cando non estaba na escola ía co meu pai a onde queira que fose 
Se ía visitar uns amigos, alá ía con el no catro latas que tiñamos 
Se ía lles dar unha man de sulfato ás viñas, aló ía con el 
Se ía trafegar á adega, aló ía tamén 
A cuestión era botarlle unha man, e de paso facerlle compaña 
Supoño que sería un xeito de compensar unha carencia 
Refírome ao tempo que non puidera pasar cos meurs irmáns 
Cando eles eran pequenos, meu pai traballaba en barcos mercantes 
-Dende finais dos anos sesenta ate principios dos setenta-
 Así que ese tempo que non puidera estar con eles pasouno comigo 
Del non só herdei este, modestia á parte, hercúleo físico que posúo 
Tamén lle debo ese, maldita sexa, estraño hábito de ser currante 
E mais, polo que xa se pode deducir, o amor pola natureza 
Ao que hai que engadir a honradez que me inculcou 
E maila, en ocasións brutal, honestidade 
A campechanía, como non, tamén vai incluída no pack 
Cando navegaba, meu pai era o cociñeiro 
-Ademais de cortarlles o pelo aos membros da tripulación- 
Polo que, en parte, tamén lle debo a afección á cociña 
Ou o feito de estar rodeado de arte africana dende pequeno 
-Tanto tallas de caoba como cadros do Camerún- 
O que me supuxo tamén un pulo para me afeccionar ás artes 
Os seus relatos de lobo de mar espertáronme outra curiosidade 
Sempre tiven necesidade de ver mapas, por aquilo de situarme 
Para saber onde estaban Port Mobile, Antwerpen, ou Maracaibo 
Ou o estreito de Messina, ou o cabo Norte, ou o golfo de Guinea 
Tal como atestemuñan fotos con quenllas do Caribe 
Ou en cargueiros ou portacontáiners que cruzaban mares xeados 
En consecuencia, tamén lle debo o afán por coñecer a xeografía 
Tamén me contou historias de sereas na costa norte de Rusia 
Onde me dixo que atopara as mulleres máis fermosas do mundo 
Agora, meu pai xa está xubilado 
Pero garda como preciosas xemas nun cofre todas estas lembranzas

12/06/08

A miña nai

Falando dos meus proxenitores, esta é miña nai
Así era con corenta anos menos
Daquela eu nin tan sequera era un proxecto en mente
Dela aprendín moito, xa dende moi novo
Para empezar, inculcoume o sentido da responsabilidade
Sempre procurou facerme partícipe das tarefas do fogar
Así souben valorar a importancia do traballo ben feito
E a dos pequenos detalles, que son os que marcan a diferenza
Á parte de aprender a cociñar ou a valerme por min mesmo
Dela tamén aprendín a ser escéptico
A procurar discernir o importante do urxente
A non tomar demasiado en serio os aspectos superfluos
A concentrarme e esforzarme no que realmente merece a pena
Dela tamén herdei o amor pola miña patria e pola miña lingua
-E polo mar da cor dos seus ollos verdes-
Mailo xenio necesario para enfrontarse ás inxustizas
E, por que non, a retranca precisa nun momento dado
E vou parar xa de tirarlle flores
Porque se non, nunca acabaría
A ela a miña máis fonda gratitude
-Posto que nunca llo agradecerei de abondo
O boa nai que foi e é-


07/06/08

A miña pequena voda galega













Atrás quedan seis anos de relación e tres de convivencia
E o certo é que xa estabamos casados 'de facto'
Pero, tras moito matinar, decidimos que sería bo casar
Sobre todo pola tranquilidade, ademais do sentido práctico
-Baixas para acompañar ao hospital ou ao tanatorio, viuvez, etc.-
E tamén porque arestora estou a gozar de quince días de permiso
-Minivacacións que, a verdade, non me veñen nada mal-
Pero non menos certo é que a min non me gustan nada as vodas
Xa me pode invitar San Pedro Bendito, que non lle vou ir
Que vaia o interesado coa súa parella e mailas testemuñas
O resto estamos de máis, dende o meu punto de vista
Por suposto, a cerimonia celebrouse pola vía civil
Foi nos xulgados de Lugo, antes doutras dúas parellas
Tivemos a sorte de que se puidese oficiar en galego
-Quero dicir, sen necesidade de recorrer a un intérprete-
Durou dous minutos, o xusto para recordarnos o obvio
Logo veu un paseo para as fotos en familia
-Síntoo, pero considero que sería un xesto obsceno amosalas aquí-
E, como non, a obrigada chea nun restaurante máis ou menos refinado
O polbo á feira non puido faltar, regado cun bo mencía de Amandi
E a pescada á galega tampouco, na compaña dun albariño cambadés
De postre, filloas recheas de crema pasadas a lume de augardente
E máis crema, de licor, tralos cafés de pucheiro
Así foi a miña pequena voda galega
Con Marta, os seus pais e mailos meus
Arriba, na primeira foto, vense todos no noso piso
Debaixo, miña sogra e maila miña nai, xa na comida
E de seguida meus pais, meus sogros e mais nós


Barbie, Cine e Moda

  Vimos de ver unha mostra con preto de 200 edicións limitadas da boneca máis famosa do mundo Trátase da exposición 'Barbie, Cine e Moda...