O bo de residir nunha cidade cun cinto verde é vivir rodeado de natureza
Lugo está, literalmente, envolto entre verdes teas de fragas e carballeiras
Miño arriba, discorre en paralelo ao río o paseo de Ombreiro, abovedado
Decórano artesóns con auténticos motivos vexetais, pólas de frondosas
Pola mesma beira do pai Miño chégase ao famoso parque de Marcelle
Alí agárdanos este impoñente carballo de preto de 30 metros de altura
O carballo común (Quercus robur) é a especie máis abundante na bisbarra
Ocupa boa parte das masas arbóreas da reserva de biosfera Terras do Miño
As súas follas lobuladas son as que pintan agora a paisaxe dun verde vivaz
Similar ao carballo común, aínda que máis pequeno, é o cerquiño ou rebolo
-Quercus pyrenaica, cuxos especimes ao lonxe se ven dunha cor máis clara-
As súas follas distínguense polos lobos máis marcados e por teren lanuxe
Algunhas das maiores concentracións de frondosas atópanse onda os ríos
É o caso dos castiñeiros, que poboan as beiras do Miño con pequenos soutos
Fortemente aclimatados, foron traídos xa hai milleiros de anos polos romanos
Neste tempo os castiñeiros xa teñen flores, chamadas candeas
Unha vez polinizadas, darán ourizos con castañas no seu interior
Outra frondosa que dá uns froitos aprezados polo seu sabor é a nogueira
Trátase da árbore autóctona máis común no centro da cidade amurallada
Velaquí están as follas enteiras desta especie desaproveitada hoxe en día
-Apenas se está a sacar partido das noces ou da súa excelente madeira-
Outra árbore aprezada pola súa madeira é o non menos abundante pradairo
Dá unha boa leña e tamén se aproveita para fabricar instrumentos musicais
Estas inequívocas follas son dun exemplar situado xunto aos hortos do Rato
O bidueiro común figura entre as árbores máis correntes de toda a área
Dístínguese pola súa esvelteza e mais pola súa característica casca alba
As follas, serradas, teñen o perfil das picas, e tamén lle florecen candeas
A súa madeira, fácil de labrar, úsase para facer zocas ou afumar queixos
O teixo é outra das árbores doadas de atopar polo centro de Lugo
Trátase dunha conífera moi lonxeva e de crecemento bastante lento
Non en van, algunhas das máis senlleiras teñen ata mil anos de idade
Son, logo, de canda os templos medievais aos que adoitan dar sombra
Todo no teixo é tóxico agás o chamativo aro encarnado dos seus froitos
Por outra parte, a súa dura madeira usouse para fabricar arcos e culatas
Esta sebe é de buxo, cunha madeira aprezada por ser á vez leviá e resistente
Coma o teixo ou o acivro, trátase dunha especie recorrente en usos ornamentais
Este último arbusto, o acivro, ten follas dentadas e froitos redondos e vermellos
Estes acivros encóntranse no Paseo do Rato, un longo parque periurbano
Nel están presentes exemplares das principais especies arbóreas de ribeira
Comezando polo amieiro, que é a máis común e recoñecible de todas elas
As follas que se ven arriba están sas, ao contrario ca estas últimas
Unha praga de larvas dun escaravello leva anos matando os amieiros
Na foto de abaixo, vemos un exemplar seco xunto a un álamo ou chopo
Outra área recreativa próxima a Lugo é a carballeira de Santa Isabel
Encóntrase en Outeiro de Rei, na confluencia dos ríos Miño e Ladra
Aquí hai unha fermosa praia fluvial natural na que abundan os salgueiros
As follas do máis común, o salgueiro negro, teñen as follas lanceoladas
Tralos salgueiros e amieiros, outras especies integran o bosque de ribeira
O freixo é un dos máis comúns, con follas compostas de pequenos folíolos
Logo está o sabugueiro, moi recoñecible nesta época por estar en floración
Confésome un namorado da flor do sabugueiro e do seu recendo
Chegado o outono, dará unhas bagas cun alto contido en vitamina C
-Crúas son tóxicas, polo que deben ser cociñadas para o seu consumo-
Algo semellante ocorre co capudre, unha árbore máis propia da montaña
Pasando xa ás árbores froiteiras, a cerdeira é unha das máis abundantes
A partir deste tempo, comezan a madurarlles as cereixas ás da contorna
-Outras especies con froita de óso son as ameixeiras ou os pexegueiros-
Outra froiteira moi cultivada dende a Terra Chá ata Chantada é a maceira
-Coas mazás faise unha saborosa sidra que cada vez gaña máis renome-
Ou as figueiras, cuxas pólas adoitan cubrir os valos para dar sombra e figos
Por último, non quixera deixar de mencionar os piñeiros bravos
As reforestacións foron abrindo o paso a outras especies, alóctonas
E ata aquí chega este repaso polas principais árbores propias do país
Todas cantas figuran enumeradas están presentes nos arredores de Lugo