30/12/08

O Mario Kart

Isto vén a conto de acabar/empezar ben o ano
Que mellor que cunha partida ao Mario Kart entre colegas
Ou mellor aínda, cunha recreación real, en carne e óso
En concreto en Montpellier, con sona agora en todo o mundo
Esta cidade francesa é o escenario dos vídeos de Remi Gaillard
Que puiden coñecer a través do amigo incOmOdo, de 'i12befreak'
-Ultimamente deléitanos con isto e mais con exames delirantes-
Sirva logo de pequena homenaxe este vídeo que colguei aquí
Remi, caracterizado de Supermario, compite cos coches polas rúas
E mesmo lles tira plátanos, coma na consola, aos seus rivais
O audio procede directamente dunha carreira do mítico xogo
-O circuíto é se cadra a 'Montaña DK', ou a 'Dinoxungla'-
Ai, cantas horas de absoluto pracer compartidas cos coleguiñas...
E cantas por vir, cantas por vir... Por moitas máis!

27/12/08

A cociña de Jamie Oliver



Acabo de ver unha dobre entrega dun programa de cociña
En concreto da serie "Oliver's Twist", co chef Jamie Oliver
No primeiro capítulo, repasaron as variedades de pasta plana
Con Oliver estaba o seu mentor, o cociñeiro italiano Genaro
Tamén amosaron como podería ser en orixe unha boloñesa
E tamén como se fan, en cuestión de minutos, uns bos ravioli
Na segunda entrega, participou o chef de fusión Peter Gordon
Tratábase de mesturar ingredientes de partes opostas do mundo
Como poden ser o chile, a raíz de loto ou a lima seca iraniana
Ou unha salsa de tamarindo con herba de limón e azucre moreno
Con isto condimentaron e acompañaron unhas humildes luras
A verdade é que xa vira ámbolos dous capítulos desta serie
Pero non importa, posto que supón revivir un pracer sensorial
Jamie Oliver saltara á fama internacional xusto con esta serie
Na que o chef busca os ingredientes por Londres nunha scooter
Pero a que o catapultou definitivamente foi "Jamie At Home"
Nesta outra serie, o chef inglés cociña xa nunha casa rústica
E colle as verduras e os ovos directamente da súa propia horta
Aquí o tratamento visual dos fogóns xa é moito máis coidado
Abundan os primeiros planos, para non perder detalle ningún
Coma o das flores de cabaza recheas de queixos e rebozadas
Ou magdalenas cubertas de crema con faragullas de malva seca
Noutra serie de interés Jamie viaxa e cociña por toda Italia
E onde queira que vaia descobre os segredos das 'mammas'
Noutra serie máis, trata de inculcar uns menús escolares sans
Mesmo chega a reunirse con Tony Blair para lograr este fin
-Na xuntanza consegue un maior presuposto para os comedores-
E é que Oliver é o chef máis mediático de tódolos tempos
No último capítulo que vin hoxe, Jamie falaba dunha idea súa
Dicía que estaba interesado en facer cervexa a base de xenxibre
-Algunhas cervexas levan especias, coma as brancas belgas-
E, que curioso, eu elaborei un licor a base de xenxibre e canela
Ate tal punto chega a influencia da visión que da mesa ten Oliver

22/12/08

Finlandia


A nosa amiga poetisa, Olalla, viviu durante un ano en Finlandia
En concreto en Tampere, a onde fora cunha beca Erasmus
No primeiro curso da carreira dérame clase un mestre finlandés
Tratábase de Tapio Varis, que proviña desa mesma universidade
Ese mesmo ano, polo verán, eu botei case un mes naquel país
Da súa principal lingua, o suomi, encantábame a súa sonoridade
Non estivera en Tampere, pero si pasara en tren por alí
Lembro aquela rexión dos lagos completamente cuberta de abetos
Ademais de Helsinqui, tamén visitara Hanko, no extremo sur
Alí bañárame nas daquela mornas augas do mar Báltico
Tamén estivera en Turku, ou en Oulu, ao norte do golfo de Botnia
Onde experimentara o san costume local de chorrear nunha sauna
E xa en Laponia, visitara Rovaniemi, indo cara ao círculo polar
Foramos andando, Lijó e mais eu, ate aquela liña imaxinaria
Polo camiño, adentrámonos no bosque propio de aló, a taiga
Onde atopamos moito arando e algún formigueiro xigantesco
Pola noitiña, xa en terras árticas, a lúa era inmensa e de cor amarela
E ate aquí chegou a maxia do momento, polo que vos vou contar
Aquela noite durmimos no porche da suposta casa de Papá Noel
Era unha casa de madeira na aldea que se facía chamar Joulupukin
En realidade, non era máis que o reclamo dun complexo turístico
No que che podían vender mesmo unha alfombra de pel de reno
A liña imaxinaria non o era tanto, dado que estaba pintada no chan
E os elfos non eran tan baixiños nin tan simpáticos como criamos
Botábase en falta un empregado caracterizado de Santa Claus
E na oficina de correos había unha chea de cartas de nenos ilusos
Coma nós, que chegaramos alí coa mochila ao lombo chea de ilusión
Cando marchamos, coas ilusións rotas, volvimos en autobús

16/12/08

A poesía de Olalla


O Fiz Vergara é un dos grandes premios de poesía galegos
Eu diría que forma unha tríade co Esquío e co Espiral Maior
Pois ben, este galardón acaba de recibilo Olalla Cociña
Esta rapaza, colega miña e de profesión, escribe en liberdade
Quero dicir que non recibe presión de editorial ningunha
Nin escribe por encargo para publicar novos traballos cada ano
Ela plasma no papel o que lle peta e cando lle peta
Ademais, e non agardaba menos dela, sabe fuxir das poses
Como resultado, os seus poemarios rezuman autenticidade
Os seus son versos sensitivos, vivos, orixinais e fértiles
Velaí van algunhas mostras, doutra obra súa tamén premiada
Trátase de "As cervicais da memoria", publicada no 2005:

"arredor
da túa vertical
descende
o grito disecado do animal salvaxe
que cazaches esta noite

para poder deixarme ceiba a min"

Con esta obra gañara o premio de poesía Avelina Valladares
Deste poemario quixera deixar constancia destes outros versos:

"se cadra hoxe comezará a renacer
a primavera
por riba das ruínas do noso castelo"

Outro poemario que publicou Olalla chámase "aquí (intemperies)"
Contén imaxes de sumo interés, fogonazos de fermosura plástica
Detalles de vida expresados, negro sobre branco, coa verba núa:

"engarza os pétalos do sono nun colar ausente
extrae da tarde a luz
esculpe unha presenza"

Os seus versos son como revelacións por medio de flashes
Neste senso, Olalla escribe nunha bitácora cargada de beleza
Chámase "reveladora", na que os textos corren da súa man
Agora, agardo arrepañarlle axiña a un libreiro o seguinte trofeo
Refírome a "O mundo de Alicia", a súa última obra premiada
Quixera tamén agradecerlle a Olalla os libros cos que me obsequiou
E maila rica lubina ao forno que nos preparou o outro día
-Olalla procura honrar o seu apelido, así que cociña de marabilla-
Pero, sobre todo, que coide tan ben do meu querido amigo Xes

12/12/08

Asturies

Falando dos astures, fomos visitalos esta semana
Diego, o meu cuñado, está a facer un curso en Xixón
Así que aló nos diriximos aproveitando uns días libres

Xa estivera nesta cidade, pero menos tempo e polo verán
E desta volta teño que dicir que quedei marabillado
De feito, pareceume un lugar fantástico para vivir
A pesar do frío, do vento e do temporal que nos cadrou

Xixón é unha cidade curiosa, coqueta e arranxada
Con moitos espazos verdes e cunha arquitectura envexable
Abundan os balcóns acristalados, sobre todo no centro

O que máis me chamou a atención foi o encanto dos cafés
Eran lugares realmente cálidos e acolledores
Pensados e deseñados para o benestar da clientela
Había, polo menos, medio cento de cafeterías deste tipo
Ao pasar por diante, dábanche ganas de entrar en todas

Tamén axuda o carácter amable das súas xentes
E mailos prezos asequibles dos hoteis, cafés e restaurantes
Sen esquecer que se trata dunha cidade aberta ao mar
En resumo, un lugar con auténtica calidade de vida

Á volta, tivemos tempo para facer un par de paradiñas
A primeira foi no recinto histórico de Avilés
Tiña noticias de que valía a pena, e certamente así foi

Á ida pararamos en Luarca para xantar no porto
Fixémolo, por segunda vez, no recomendable 'Barómetro'
E á volta paramos en Cuideiru, nun 'comedor-cuberta'
Dende alí había unha vista excelente desta vila mariñeira


A última parada cadrou xa na plenamente galega Ribadeo
Onde a ecléctica Torre dos Moreno lle dá a benvida ao viaxeiro
Pechamos así unha escapada de tres días memorables

04/12/08

Darkover


Toda a neve destes últimos días fíxome sentir coma en "Darkover"
Refírome ao mundo creado polo maxín de Marion Zimmer Bradley
-Novelista xa finada que fora tamén autora de "As néboas de Avalon"-
Trátase dun planeta pequeno e montañoso, frío e cuberto de neve
O sol é roxo e mortecino, coma a luz; de aí o seu nome
É un mundo tecnoloxicamente atrasado, cunha sociedade feudal
De feito, as elites gobernan empregando o 'laran', a súa maxia
Os habitantes descenden, sen sabelo, dos náufragos dunha nave 'terrá'
Que á súa vez se trataba principalmente de británicos e asturianos
O idioma do pobo é unha mestura de inglés e de linguas celtas
Mentres que o dos nobres, o 'casta', deriva sobre todo do castelán
-Ate aquí un argumento de ciencia-ficción que dá moito xogo-
Os nobres, chamados 'Comyn', soen ser telépatas e de pelo vermello
Algúns mesmo se poden identificar por teren seis dedos nas mans
Isto débese a que os seus ancestros se cruzaran cunha especie nativa
Desenvolven o seu don -'donnas'- sintonizándose con pedras máxicas
-Chamadas 'matrices', das que non se desprenden de por vida-
E o seu principal centro de poder encóntrase no Castelo de Thendara
Pero esta sociedade choca coa dos terráns que chegaron ao planeta
Os que aterraron centos de anos despois coas súas naves espaciais
Prodúcese entón un continuo tira e afrouxa entre as dúas civilizacións
Os terráns dispoñen de naves cun potente e avanzado armamento
Mais ignoran a tecnoloxía secreta da que dispoñen os darkováns
En particular as torres das 'celadoras', que multiplican a forza do laran
O resultado é unha apaixonante saga cunha dobre vertente
Por unha parte a das aventuras medievais de capa e espada
E en contraposición a este mundo, o das futuristas naves espaciais
É dicir, a fusión perfecta dos xéneros de fantasía e de ciencia-ficción
Integran esta saga un total de catorce volumes, divididos por épocas
E, polo de agora, só tiven o inconmensurable pracer de ler oito deles

30/11/08

Neve, neve e máis neve


Levo varios días inmerso nun mundo branco e frío
Camiñando con dificultade coas botas enchoupadas na neve
Xogándome o tipo sobre rodas por pistas de patinaxe
Non por gusto nin por amor á arte, senón por traballo
De feito, non asocio as nevadas aos momentos de lecer
Certo é que o manto de folerpas soe deixar belas postais
Pero non adoito ter ocasión de pararme con calma a ollalas
Normalmente, o apuro manda, e é raro que poida facelo
Así e todo, ás veces quédame algún que outro flash gravado
Sobre todo cando vén o sol despois da tempestade branca
Ou, xa fóra do traballo, cando cadra que neva ben en Lugo
Daquela, sobre todo pola noite, 'cámbiache o conto'
E se coincide que hai lúa chea, pois aínda mellor que mellor
A paisaxe vólvese espectral, ao reflectir o resplandor, o luar
E faise o silencio, ese silencio que todo o envolve
Certamente, eses momentos de paz non hai cartos que os paguen
Outra cousa ben distinta é ir buscar a neve en pleno temporal
Pretender subir a un porto de montaña xusto coa alerta laranxa
Tratar de ir para pasar o día como quen vai á praia polo verán
Resúltame incomprensible, como querer subir á noria tronando
-E de paso obstruíndo o labor dos servizos de emerxencias-
Deixo aquí a crónica dun colapso, detallada por estes señores
-Algún deles, por certo, con aspecto de personaxe dickensiano-

agalega.info - Videos das noticias dos informativos da TVG

27/11/08

...E o anterior de Stereolab



Xa vin algún vídeo do concerto de Stereolab en Pontevedra
De moi escasa calidade, así que non os vou reproducir
Lin na Voz que o son era "de guateque, sucio, añejo"
Referirase a que empregan un teclado moog, dos anos 60?
Certo é que empezaron facendo un pop-rock ao estilo "noise"
Disto hai 15 anos, cando aínda non atoparan un estilo propio
Pero logo foron logrando unha produción cada vez máis pulcra
Pola banda pasaron produtores como Jim O'Rourke -un monstro-
Tamén Tortoise ou Mouse on Mars, sen esquecer o propio Gane
Quixen colgar aquí algunhas das portadas dos seus álbumes
A primeira é a do "Cobra...", do que tocaron algo nestes lares
"The First of the Microbe Hunters" foi o seguinte disco
Ámbolos dous teñen unha aura de ciencia-ficción barroca
-O que os fai idóneos para acompañar lecturas nesa liña-
Coidaron a calidade do seu traballo musical dende sempre
Ao igual que o deseño da presentación dos seus discos
Pero non así os videoclips para promocionar os seus temas
Por moi bos que fosen, e poño por exemplo o de "Ping Pong"
E iso os poucos temas que contaron cun vídeo promocional
Que outros, como "Lo Boob Oscillator", nin tan sequera iso



24/11/08

O último de Stereolab


Se había un grupo que quería ver en vivo, ese era Sterolab
A banda, británica, ten un son máis ca característico
É como xuntar o teclista dos Doors con Astrud Gilberto
E daquela axitalos cunha batidora a ritmo de chançon française
Poderíanse facer mil afirmacións polo estilo de Stereolab
O seu son resulta caleidoscópico, de continuo cambiante
Foron etiquetados de "post-rock", e mesmo de "lounge"
Facer estas afirmacións paréceme fabricar realidades de peto
Para min son un dos grupos máis importantes dos anos 90
-Quero dicir dos nados daquela, porque hoxen seguen a selo-
"Dots and loops", do 97, é un dos seus mellores álbumes
Coma "Cobra and Phases Group Play Voltage in The Milky Night"
-Un disco completo de pe a pa, insuperable, publicado no 99-
Son xeniais compositores e excelentes instrumentistas
A batura corre a cargo do guitarrista Tim Gane
Mentres que Laetitia Sadier pon a voz cantante
-As letras das cancións alternan entre o francés e o inglés-
O caso é que publicaron hai pouco un novo álbum
Chámase "Chemical Chords", e están a promocionalo cunha xira
E dentro do tour deron un concerto en Pontevedra
Iso foi o venres pasado, e non souben del ate o día seguinte
Deume a impresión de que todo o mundo sabía del menos eu
É dicir, todos menos o único coa firme determinación de ir velos
A causa encóntrase nun cúmulo de despropósitos de todo tipo
Aínda que a razón última se cadra sexa a falta de promoción
Pola conta que me ten, procurarei estar atento para outra
A cuestión é: para cando terei outra ocasión de velos?
Co eco desta pregunta, deixo un bo exemplo de videoarte
Trátase de "Neon Beanbag", o tema que abre o último disco

21/11/08

O Equipo B




Cal foi a miña sorpresa cando vin este cartel en diante da casa
Os de Caixa Galicia recorrendo ao Equipo A como reclamo
E ademais para traspasar nada menos que un plan de pensións
E pensei con pavor que realmente si me estaba facendo maior
-Como dirían nas súas bitácoras os colegas Carmen e Karlief-
Que lonxe quedan xa aqueles anos de nocilla vs tulicrem!
Trala primeira impresión, de impacto, axiña entras nos detalles
Primeiro ves que fan un discorrido xogo de palabras co dos plans
-A coletilla de Smith de toda a vida rebaixada a isto-
Logo ves que o enxeño vai máis alá e enredan co da letra do equipo
-Que atrevemento, que ousadía, que sacrilexio...-
Supoño que tamén con aquilo de que non os busques -os aforros?-
Que, para o caso, se lles parece, xa te atoparán eles a ti
O mellor aínda está por vir, cando te paras a fixarte nos caretos
O de Smith ten un pase, que algo se lle parece co puro e tal e cal
Pero o de M.A., o de M.A... Iso xa non ten perdón
Estes señores iconoclastas, como se atreven a blasfemar así!
A pervertir deste xeito a sagrada imaxe de San Míster T!
Onde diantre deron con ese 'dobre' que só se parece no ton da pel?
-E eu incluso diría que nin niso, que o M.A. era algo máis negro-
Fatal, en fin, moi mal, que non se pode xogar así coa mitomanía
Aínda por riba, na foto parece que te estean a ameazar
Traspásanos a pasta ou... mandámosche este Equipiño B a cobrala

19/11/08

Os dicionarios na rede


Un dicionario na rede é unha ferramenta moi útil
Habitualmente eu emprego dous: un deles é o da R.A.G.
Trátase dun glosario con contradicións coa actual normativa
O cal non deixa de ser bastante contraproducente
-En fin, como tantas e tantas cousas neste país-
O outro é o dicionario on line de Edicións Ir Indo
E falar deste instrumento xa son palabras maiores
Está totalmente actualizado, o cal xa é bastante
Se a entrada é un verbo, ofréceche a conxugación completa
Ademais, inclúe a orixe etimolóxica de tódolos termos
E por se fose pouco, dáche a tradución a varios idiomas
De forma automática, traduce ao castelán, portugués e inglés
E mesmo conta cun repertorio coas dúbidas máis recorrentes
A min gústame escribir, non só falar, con propiedade
E ademais prefiro respectar a normativa vixente da lingua
Que para algo é a denominada 'normativa da concordia'
-Outra cousa é canto dure esta normativa, a unha por década-
Así que este dicionario supón unha valiosa axuda a tal efecto
Por certo, esta é xa a segunda vez que promociono Ir Indo
-Despois dun libro de relatos que lin hai menos dun mes-
Quero logo aclarar que non recibo comisión ningunha
-Xa me gustaría a min ter unha EGU no meu pisiño-
Corre o rumor de que esta editorial podería pechar en breve
Disque é por falta de vendas, o cal non me sorprende nada
Sería unha mágoa, pero tal e como están as cousas...

14/11/08

Yoni Mediogramo


A nivel de oferta cultural esta foi unha semana fantástica
A xulgar polos espectáculos ofertados, isto xa non parece Lugo
En tres días puidemos ir a un concerto e mais a un monólogo
Ás actuacións de Mike Stern e do actor coruñés Juanillo Esteban
A quen todos coñeceredes por poñerlle a voz ó porco do Xabarín Club
E que nos ofreceu outra sesión do seu personaxe Yoni Mediogramo
Foi no pub Kursal, no que xa non collía un alfinete entre o público
Con esta xa son tres as veces que fomos gozar das súas peripecias
Das numerosas desventuras do antiheroe politoxicómico de Labañou
Coma nas anteriores ocasións, non fixemos máis que partirnos á risa
Xa digo, unha semana 'mirabilis' con música da boa e humor irreverente

13/11/08

Outro concerto de Mike Stern



Levo xa dez anos consecutivos acudindo a esta cita musical
Refírome ao Festival de Jazz de Lugo, que se está a celebrar
Esta semana é para min a de maior oferta cultural na cidade
En todo o resto do ano non hai evento que a iguale
Nin sequera no mesmísimo San Froilán, con tanto concerto
Ao longo destes anos, recordo os gratos momentos que pasei
Se cadra o mellor concerto fose o da Christian McBride Band
Coa súa soberbia versión do "Red Clay" de Freddie Hubbard
Tamén os das bandas de Ron Carter ou de Carolyn Breuer
Ou o de John Scofield, dentro da súa xira do ano pasado
O último concerto ao que asistín foi o de Mike Stern
Guitarrista de cuxo directo xa gozara hai agora tres anos
A este último espectáculo corresponden estas instantáneas
Como se pode intuír, o Círculo das Artes estaba repleto
Stern actuou co baixista Chris Minh Doky, que estivo bárbaro
Tamén o acompañou o trompetista Randy Brecker
Eran, dende logo, o prato forte desta semana jazzística

11/11/08

O muro: o antes e o despois



Entre estas dúas fotos hai un ano de distancia
As dúas corresponden á vista traseira da casa dos meus pais
Pero unha é do pasado outono e a outra é de agora
Hai unha gran diferenza entre ámbalas dúas instantáneas
A primeira recolle unha estampa de toda a vida
Así é como recordo, de sempre, a vista dende a parte de atrás
E na outra hai un gran muro que todo o tapa
Si, é un muro precioso, de granito do país, pero un muro
Unha tapia inmensa que todo o cobre e non deixa ver ren
Antes víase unha antiga casa de banquetes de renome
Agora intúese, ao igual cás árbores do fondo
E haberá que agradecer que unha delas estea protexida
-É dunha rara especie americana; por iso non a cortaron-
Pero o hórreo xa non está, nin os pubs do fondo
Aínda que no caso dos pubs pode ter o seu lado positivo
Ao mellor resulta que se escoita menos o barullo pola noite
Esta xa non é a primeira vez que nos ocorre algo así
Cando era pequeno, había unha gran zona verde na nosa rúa
Tan verde e tan grande que se chamaba o Campo Verde
Víase, tan idílica postal, dende a parte dianteira da nosa casa
Casa que, como mínimo, data do século XIX
-Posto que xa a habitaban os avós maternos de meu pai-
E víase nada menos que co monte da Pastora ao fondo
Aquilo fora aínda peor: hoxe só queda o campo na memoria
E iso que, insisto, a nivel urbanístico era zona 'verde'
Lembro que había rás, grilos, grilotoupas, paxaros, bolboretas...
Era un ambiente san para pasar a infancia, era un gran parque
Con xogos tradicionais coma a billarda e mais campo de fútbol
E agora non queda nada de nada, nin un curruncho con herba
Só hai edificios e unha rúa que nin sequera leva o nome do campo

07/11/08

Un don por aproveitar


O galego é un idioma único no mundo
Ten unha particularidade da que nunca se fala en ningures
É, á vez, o máis parecido a dúas das linguas máis faladas
Trátase do idioma máis semellante ao castelán que existe
Parécese máis có catalán e a un castelán resúltalle máis intelixible
E tamén, como non, é o que máis se semella ao portugués
Isto permítelle a un galego entender ben a 600 millóns de persoas
Calquera paisano cun pouco de oído pode comprendelas a todas
Mesmo á que lle fale co acento máis pechado do Brasil
Isto é posible porque tódolos galegos entenden a lingua galega
Hoxe por hoxe segue a ser así, xa sexa pola familia ou pola escola
Poder entender a unha de cada dez persoas no mundo supón algo
Supón un potencial inmenso para un pequeno país como é o noso
Potencial que se multiplicaría co dominio da lingua franca, o inglés
Teriamos así a chave para comunicarnos con medio mundo
Con todo Occidente, ao coñecer ben os tres idiomas máis falados
Posuímos un potencial don de linguas colectivo aínda por explotar
Pero unha cousa é a comprensión e outra a comunicación plena
Tódolos galegos poderán comprender os 600 millóns, de acordo
Pero outra cuestión é que á súa vez poidan explicarse con fluidez
Neste senso, a balanza inclinouse cara ao castelán no último século
Acelerando así un proceso que partía da independencia portuguesa
Hai cen anos, nove de cada dez galegos falaban só a lingua do país
Pero diversos factores minguaron a porcentaxe de galegofalantes
Como a alfabetización universal ou a chegada dos 'mass media'
-Ou mesmo o cambio da liturxia tralo concilio Vaticano II-
Fenómenos que cadraron xustamente cos 40 anos de franquismo
A isto hai que engadir unha transición que conservou os vellos tics
Como resultado, a proporción hoxe é de 60/40 a prol do galego
Isto supón outra particularidade da que tampouco se fala nunca
O galego é o único territorio español sen maioría castelanfalante
Si, en Cataluña a proporción segue a ser inversa a prol do castelán
Vivimos na única autonomía na que o castelán non é maioritario
No único territorio ibérico sen maioría lusófona ou castelanfalante
Podemos comunicarnos con máis xente ca ninguén na Península
Pero ao mesmo tempo tamén somos quen de manter o noso
O cerne da nosa cultura e veículo de expresión da nosa idiosincrasia
Así e todo, a perda de falantes levou tamén a unha merma importante
Sobre todo naquelas urbes cunha menor contía de galegofalantes
E principalmente entre as xeracións máis novas desas cidades
Refírome á capacidade de expresión na lingua propia do país
Son milleiros os mozos galegos que non a falan de xeito fluído
Isto é debido a que só tiveron contacto coa fala nos centros de ensino
De cortarlles ese fráxil fío, xa nada os uniría á lingua de todo un pobo
Ao idioma da totalidade dos seus ascendentes na maioría dos casos
Non seriamos dignos merecedores da nosa rica herdanza cultural
Senón monicreques nas mans de demagogos irresponsables
E deixariamos de aproveitar plenamente as nosas potencialidades
Perderíanse así oportunidades únicas, históricas, postas en bandexa
Quen sabe se nunha viaxe sen retorno dun tren que nos foi brindado
O saber nunca ocupou lugar, senón que foi a raíz de tódolos avances
E ser políglota só por nacer aquí supón un don nada desprezable
Isto non debería escapárselle a ningún pai que queira os seus fillos

05/11/08

Os crepúsculos de novembro



Esta época do ano ten uns solpores espectaculares
Se o tempo o permite, o ceo sorpréndenos cunha rica paleta de cores
Do roxo vivo ao dourado, pasando polo salmón ou o alaranxado
Coma nunha tarta con varias capas, entre o mourado e o amarelo
A mellor visión dos crepúsculos dáse no mar con calma chicha
A posta do sol pode ollarse practicamente por duplicado
Dous solpores polo prezo de un, simétricos un doutro
Este fenómeno é máis común nunha ría, co mar máis calmo
En concreto na meirande das rías, que é a da Arousa
Dende Cambados, a boca da ría queda ao oeste case en liña recta
Polo verán, o sol ponse trala Curota, na serra da Barbanza
E polo inverno, faino xusto trala península do Grove
Así que é precisamente neste tempo cando se oculta no mar
Cando o sol nos ofrece crepúsculos de cine antes de mergullarse

31/10/08

Contos de fantasmas


"O Relato Fantástico. De Poe a Lovecraft"
Esa é a recopilación de contos que estou a degustar
Trátase dunha antoloxía de relatos de carácter sobrenatural
Narracións, sobre todo do século XIX, que hoxe son clásicos
Editada por Ir Indo, a escolma é de Gonzalo Navaza
Comeza con "A caída da casa de Usher", de Poe
E remata con "O estraño", de Lovecraft
Xa coñecía ámbalas dúas obras, pero non o resto
Impresionoume en gran medida "O pacto de sir Dominick"
Un conto do irlandés Sheridan le Fanu sobre un pacto co diaño
Outro relato, de Amelia B. Edwards, adéntrase no 'ghost story'
Trátase de "A carruaxe fantasma", un dos pioneiros no xénero
-Estreitamente relacionado ademais coa lenda da Santa Compaña-
En "Quen sabe?, de Guy de Maupassant, os mobles cobran vida
O mesmo que lle ocorre a unha estatua en "A Venus de Ille"
-Relato de Prosper de Mérimée ambientado no Rosellón-
Outra narración de interés é "A liteira de arriba"
Nela, F.M. Crawford xoga cun monstro morto que cheira a mar
Así, confírmase a importancia literaria dos contos de fantasmas
Posto que constitúen a base de toda literatura actual 'de terror'
-Ademais dunha importante fonte de inspiración para a fantasía-

27/10/08

As sereas

A serea é un ser mariño que abunda nas lendas atlánticas
Trátase dunha caste de ninfa que axuda aos mariñeiros
Nada ten que ver coa serea grega, metade muller metade ave
A serea galega ten rabo de peixe e é de natureza benigna
Este ser mitolóxico está presente en toda a Europa Atlántica
E está representado dende as costas galegas ate as escandinavas
-Chegue lembrar a estatua referente á sereíña de Andersen-
No caso do noso país, hai un banco de sereas na ría da Arousa
As representacións destes seres nos escudos son aquí moi numerosas
Como ser mariño, foi adoptado como símbolo dos Mariño
Así que a serea vén advertirnos da presenza desta familia nobre
-Ou ben das relacións consanguíneas cos seus membros-
Isto ocorreu na época baixomedieval, coa chegada da heráldica
Un ser que era mitolóxico pasou a ser a marca dunha casa
Cos anos, os escudos pasaron a ser cada vez máis complexos
Pero algo tan sinxelo como unha serea a termar del puido manterse
As sereas multiplicáronse coa eclosión dos pazos dende o século XVI
Daquel tempo datan os escudos cambadeses fotografados aquí


A primeira das sereas é para min a serea por antonomasia
Encóntrase no pazo de Fefiñáns, iniciado no século XVII
En concreto, este escudo está á beira do único arco que se conserva
É unha serea rica en detalles, coma a melena ou as escamas da cola
Non é a única serea do pazo, pero si a máis salientable
No mesmo conxunto arquitectónico figuran outros escudos con sereas
Onde máis abundan, curiosamente, é nunha igrexa, na de San Bieito
As paredes leste e sur teñen cadansúa serea, coas mesmas armas
A faciana da serea do sur ten case tanta expresividade coma a do arco
Dentro do templo, rematado no século XVIII, cóntanse outras dúas
Unha delas figura no punto máis alto da bóveda, e a outra na á norte






Non lonxe, hai outra serea noutro escudo, aínda que con distintas armas
Dá a benvida ao pazo de Torrado, actual museo dos viños do mundo
O escudo encóntrase subindo polo patín cara ao interior do museo



A última das sereas das que vou dar conta está na rúa do Hospital
Na fachada dunha antiga casa señorial do centro mesmo de Cambados
Este escudo ten varias particularidades, como a súa expresiva cara
Ademais, comparte armas con tódolos escudos xa mencionados


Actualmente, a serea dos Mariño vive unha nova idade dourada
O responsable é un artista e intelectual rianxeiro do século XX
Falo, como non, de Castelao, que inmortalizou a serea nun novo escudo
Desta volta, a serea non facía alusión só a familia dos Mariño
O escudo tiña unha estrela, unha fouce e mais unha frase
A lenda dicía "Denantes mortos que escravos", referíndose aos galegos
Este escudo, xa que logo, naceu para representar a todo un país
Algo co que segue a cumprir, aínda que non sexa o escudo oficial
Posteriormente, a serea tamén se incorporou ao escudo oficial galego
Neste caso, co fin de representar o Consello da Cultura Galega
Na miña humilde opinión, este emblema é o que mellor nos representa
Contén tanto o escudo oficial coma o oficioso, e resulta máis estético
Xa postos, coido que non estaría de máis revisar isto xunto co Estatuto
A fin de contas, as sereas xa estaban aí con nós moito antes có cáliz
Moito antes có Santo Graal do Cebreiro ou o Santísimo Sacramento

24/10/08

Epílogo: Visións dende a Torre


Cíclope menor testemuño dos tempos
Un día erguícheste coma un xigante de pedra
Sobre o mar e sobre a terra, disposto a andar
Naciches nunha illa cos alicerces nos cons
E sen repouso vixías co teu ollo rectangular
Fuches cheminea nos teus comezos
Faro de guerra, escudo da ría
O azoute dos remeiros do norte
-Cando berrabas co bafo nos beizos-
Logo postrácheste de costado, coma unha serea
Esfinxe enigmática que sobre as augas velas
Mais seguiches sendo guía das traíñas e dos barcos
Atalaia eterna que resistes tantos ventos bravos
Hoxe amósaste firme e rexa
De perfil sereno e de figura egrexia
Coma unha deusa que nunca morre
Coma unha raíña, así é a Torre

22/10/08

A Torre e mais nós



Adoita supor un agradable paseo as fins de semana
E máis tendo en conta os días de sol deste microclima
-'Que solaz', que dirían os finos no lugar do sol que fai-
En pouco sitios como neste podemos colocarnos coma lagartos
Así que convén non desperdiciarmos ocasión ningunha
Na ponte sempre sopra a brisa polo verán e o vento no inverno
Non é raro ver rabaños prateados de muxes coa suba da marea
-Cruzan baixo os arcos dunha beira á outra da ponte-
Na illa soe medrar o fiuncho, que neste tempo arrecende a anís
Á outra beira da Canle, tralo Sarrido, albíscanse as Toxas
Primeiro a pequena e logo a grande, co balneario e o 'green'
A distancia ate a Toxa será duns tres quilómetros en liña recta
No medio encóntrase o Sarrido, a maior chaira do litoral galego
E todo un tesouro de especies coma o berberecho ou a ameixa
Aquí desemboca o Umia, trala chaira que tamén é o Salnés
A Canle é a continuación do río cara á ría, coa auga salobre
Coa baixamar, pódese ir a andar ate a Toxa Pequena
Pero máis vale ter en conta a Canle cando sobe a marea
Xa que se converte nunha perigosa, mesmo mortal, corrente
Entre a desembocadura do río e a Toxa Pequena hai máis illiñas
Coma a Coelleira, moi preto da fermosísima punta de Espiñeiro
E ao fondo pode ollarse o Bao, antes do istmo que é a Lanzada
Todos estes lugares conforman un espazo natural protexido
Trátase do complexo intermareal Umia-O Grove
-Unha 'zona de especial protección das aves' de primeira orde-
Máis preto da illa está Mar de Frades, o anaco de costa ate o río
Da outra beira da ponte encóntrase o peirao do barrio de San Tomé
E no medio sobresaen as estreitas rúas de casiñas mariñeiras
-Cubertas por riba de tella roxa e polos lados de cunchas de vieira-
A visión periférica deste mirador ben fai que mereza a pena ir
Pois todo isto se pode ver dende a illa da Torre, a tan só un paso

19/10/08

A ponte da torre




Cumpriría facer un par de matizacións sobre a Torre
A ponte que une a illa ao continente data do ano 95
Ate daquela, só se podía acceder coa marea baixa
O cal, claro está, limitaba bastante as visitas ao monumento
De feito, foi a partir daquela cando comezou a adquirir renome
Ao principio había unhas farolas altas no medio da ponte
Pero o público nocturno fixo que axiña deixasen de funcionar
Logo puxeron focos a ras do chan, pero tampouco duraron moito
Así que hoxe é un bo lugar para ollar as estrelas pola noite
E polo día un bo reclamo para un turismo cultural non masificado
As fotos que ilustran a ponte, retocadas, son dun tal Sacahuntos
Obtívenas do Google Earth, un programa bastante útil nestes casos
As do post referido á Torre, pola contra, conseguinas en Flickr
-Son de varios autores, algunha mesmo asinada-
E a verdade é que son unha marabilla, a cada cal mellor

15/10/08

A Torre




Este é un dos principais símbolos de Cambados
Xunto co arco de Fefiñáns ou as ruínas de Santa Mariña
Trátase da torre de San Sadurniño, que data do século X
Fora levantada para facerlles fronte ás incursións normandas
E fora reformada en tempos de Xelmírez, canda as de Oeste
As centurias non foron pasando en balde polo monumento
Ate chegar ao aspecto ruinoso, decadente e romántico de hoxe
Creo que nos últimos foi gañando notoriedade como emblema
Representa hoxe por hoxe, como ningún outro, a miña vila natal
E en concreto a resistencia e permanencia do barrio de San Tomé
Mesmo coido que está a gañar ano tras ano proxección internacional
Boa proba é que figura como escenario dunha serie norteamericana
Trátase de "Spain, on the road again", que xa comezou a emitirse
No episodio adicado a Cambados, visítanos a actriz Gwyneth Paltrow
Quen observa con atención como se recollen os berberechos
E logo deléitase degustándoos na Casa Pintos, no propio San Tomé
No vídeo promocional da serie, isto queda sobre o minuto 3

value="http://www.youtube.com/v/vKsyRL-vd_o&hl=es&fs=1">

A torre tamén figura ultimamente noutros vídeos promocionais
Como este de Turgalicia, no que adorna 'un marco incomparable'
A escena en cuestión vese a partir do segundo 27
Creo que no spot tamén aparecen outros lugares de Cambados
-Eu diría que son o parador e unha casa que está en fronte-
Tamén me dá a impresión de que o hórreo é de Combarro

13/10/08

A estrela roxa


Esta estrela de cinco puntas fáiseme familiar
Si, ben podería tratarse da que se encontra arriba á esquerda
Así que aquí a temos reproducida, a modo de logo con vida propia
Dei con ela na Taberna de Toxo, entre outras fotos baixo o mar
Tamén me gustaron os retratos dos ourizos
-Que coido representan boa parte do sustento das estrelas-
Hai que ver o que un pode atopar mergullándose uns metros
E sen necesidade de viaxar a illas paradisíacas
Creo que a foto foi obtida preto da boca da ría coruñesa
Esta afección pode resultar custosa e sacrificada
-Hai que madrugar os domingos e gastar varios soldos-
Pero vese que a Toxo xa lle está a dar os primeiros froitos

09/10/08

Noces novas


Coa chegada da chuvia e do vento caeron as primeiras noces
Son uns dos meus froitos secos predilectos
Pero, curiosamente, gústanme máis cando aínda non están secos
As noces novas, acabadas de caer, teñen un sabor distinto
Unha vez aberta a casca, o corpo sae enteiro
Pódeselle quitar a pelica, posto que resulta amarga
Despréndese con facilidade da carne, aínda branca
É neste tempo cando o froito se me fai máis gorentoso
Ás poucas semanas, o froito madura, volvéndose aceitoso
E o sabor será xa o dunha noz normal, durante case un ano
Logo as noces vanse volvendo rancias, ate o novo outono
Daquela chegará un novo remuíño sanfroilanesco
E as noces volverán caer ao chan, para o meu gozo
Neste senso, teño a sorte de residir nunha noceda
E é que Lugo é a cidade galega cun maior número de nogueiras
Hainas ao pé das casas e dos camiños, dentro e fóra de murallas
E algún ano teño recollido ate un quilo de noces dunha soa árbore
Algo bo tiñan que ter os invernos setemesinos

07/10/08

Barcelona da Arousa




Este é outro blog do que tamén quería dar conta
É Barcelona da Arousa, da miña amiga Helena Domínguez
Nel dános unha visión propia dunha realidade allea
A dunha arousá de pro que reside na capital catalá
A través das súas pinceladas, descríbenos Barcelona
Distintos aspectos da cidade, coas súas luces e sombras
Dende que comezara esta experiencia, leva xa 14 entregas
Así, da súa man, puidemos saber da peor cara do Raval
Ou da reutilización dos residuos, coma os mobles vellos
Ou do lado escuro do politicamente correcto cosmopolitismo
Soubemos tamén que o 'drac' do Park Güell é un xeco
-E non unha salmántiga, como en principio podería parecer-
Xa que ela mesma adoptou sen querer un na súa propia casa
Puidemos coñecer o porqué de tanto taxista galego na cidade
E abordou xa moitos outros temas que considero de interés
Quero logo axudar a facer saber del e mais compartilo

Barbie, Cine e Moda

  Vimos de ver unha mostra con preto de 200 edicións limitadas da boneca máis famosa do mundo Trátase da exposición 'Barbie, Cine e Moda...