Providence

 

Veño de gozar da que se cadra sexa a derradeira grande obra escrita por Alan Moore

Trátase de Providence, onde homenaxea a H.P. Lovecraft xunto co ilustrador Jacen Burrows

O cómic conxuga por tanto dous dos meus autores predilectos en prosa e mais en banda deseñada

Providence narra as aventuras de Robert Black, un reporteiro estadounidense, en 1919

O xornalista deixa o seu posto como redactor no New York Herald para percorrer Nova Inglaterra

Na procura da cara oculta de Norteamérica, vaise topando con toda unha galería de personaxes lovecraftianas

O argumento ten o seu punto de humor negro, moi negro

Entre as historias narradas intercálanse extractos do diario de Robert Black

Así, o lector pode coñecer o que cre que viu e, ao mesmo tempo, saber con que se topou realmente

Un libro milenario escrito por un árabe tolo, que logo había ser coñecido como o Necronomicon, tamén ten o seu protagonismo

Un dos personaxes principais a partir da metade da novela é o propio H. P. Lovecraft

Ao igual ca outro xigante anterior do terror americano, Poe, reside na cidade que lle dá nome á obra

Black establece unha relación de amizade con el que o leva a prestarlle os apuntamentos sobre a súa viaxe

Neles améntase, por exemplo, a Randall Carver, trasunto do protagonista do ciclo de aventuras oníricas de Randolph Carter

O periodista funciona, deste xeito, coma un resorte que activa no escritor a inspiración precisa seguindo o plan dunha sociedade secreta

Alan Moore leva máis de corenta anos figurando entre os principais autores de cómic no ámbito mundial

Nos 80 escribira o guión de obras mestras da novena arte como son V for Vendetta, Swamp Thing ou Watchmen

Na seguinte década concluiría a novela gráfica From Hell, e xa neste século, The League of Extraordinary Gentlemen

Antes de Providence, publicara varias miniseries encadradas no universo Lovecraft, como son The Courtyard e Neonomicon

Lamentablemente, as novelas gráficas de Alan Moore aínda non foron traducidas á lingua de Rosalía

Pero si están dispoñibles no noso idioma as obras de Lovecraft, na biblioteca homónima editada por Urco

Para quen desexe adentrarse nos mundos do literato de Providence, recoméndolle Nas montañas da loucura

Esta novela, pertencente ao ciclo de Cthulhu, está ambientada nunhas hipotéticas galerías subterráneas da Antártida

Tocante ás máis temperás obras do ciclo do soño, as miñas favoritas, están reunidas en varios volumes pola editorial galega

Para acompañar a primeira lectura, propoño a Sinfonía no. 2 de Phlip Glass, e Simple Things de Zero 7 para as aventuras oníricas

O parque de Marcos Cela

 

Encontrámonos na mellor época do ano para visitar un dos lugares máis senlleiros de Lugo

Os xardíns de Marcos Cela vístense de outonía, co chan alfombrado de ourizos e de castañas

Tamén de abelás e de noces, de choupíns, de boletos e doutros cogomelos vistosos de peor fama

Visitar pola mañá cedo este espazo nas costas do sur da urbe supón todo un espectáculo

Coma nunha toma digna de Terrence Malick, os feixes de luz non deixan de se filtrar entre a follaxe

Son as raiolas do sol nacente a se precipitaren grávidas cara ao río

O parque está encravado nas costas entre a avenida de Magoi e a estrada N-VI

Á súa vez, a vía separa este espazo verde do paseo do Miño á altura das termas romanas

O parque, rico en carballos e castiñeiros centenarios, conecta o de Rosalía coas carballeiras da Estrada da Granxa, ao pé do campus

É, por tanto, un pulmón verde de importancia estratéxica que se salvou do urbanismo salvaxe que asolou a zona grazas ao seu desnivel

Unha senda atravesa os xardíns dun extremo a outro, dende Acea de Olga ata A Volta da Viña

Neste último extremo do parque hai un miradoiro cunhas fantásticas vistas do río e da ponte romana

Tamén hai unha pérgola aínda por aproveitar, coas arañeiras propias deste tempo tecidas nos ángulos baleiros

Por sorte, puiden coñecer en persoa a figura que lle dá nome a este espazo verde

Marcos Cela fora concelleiro, nacionalista, no primeiro goberno bipartito deste século

Ocupara o cargo de tenente de alcaldesa e fora responsable da área de Medio Ambiente

Falecido hai dúas décadas, a lembranza máis entrañable que atesouro del fora polo Entroido

De complexión forte, ía disfrazado do meu querido Obélix, quen sempre me acompaña no chaveiro

Europa Park

 

Hoxe fai anos a nosa filla, que nestas vacacións coñeceu de primeira man un dos mellores lugares do mundo para entreterse e pasalo ben

Con case un cento de hectáreas, Europa Park é o parque temático máis extenso do continente, e o segundo co maior número de visitantes

Encóntrase en Rust, unha viliña no estado alemán de Baden-Württemberg onde botamos varios días tras percorrer Alsacia e a Selva Negra

O parque consta de diferentes espazos dedicados ás principais nacións e áreas europeas

Nada máis acceder ao recinto, optamos por montar nun tren que nos conduciu ata as Illas Británicas

Alí, Selma fotografouse co osiño Paddington e mais emprendeu comigo o ascenso á torre dun castelo irlandés

Tamén ascendemos ata os Alpes, onde cruzamos unha rúa suíza

Nas súas proximidades, había terrazas á beira dun suposto río francés

E non lonxe, visitamos un restaurante alemán que simulaba a propia Alemaña

Volvendo ás terras hibernas, demos un relaxante paseo nun tractor

E logo do xantar, folgamos en distinas embarcacións que navegaban por un lago alpino

Dende aí achegámonos ata o mar Exeo, onde nos agardaban rúas gregas perfectamente recreadas

E polos dominios de Poseidón chegamos ata Rusia

Aquí agardábanos un dos pratos fortes do parque, o Euro-Mir

A ritmo pegadizo, a montaña rusa xiratoria recrea a famosa estación espacial

Outra montaña rusa do parque, xa en en terras viquingas, estaba consagrada a Odín

Para montar, tiven que cruzar as portas do Valhalla entoando un "Marcho, que teño que marchar"

No barrio escandinavo reproducíase un porto desas latitudes, con salmón noruegués á grella nos postos de comida

Coma en Efteling, aínda que a unha escala máis reducida, tamén hai un bosque dos contos

Os sete cabritiños, Cincenta, Hansel e Gretel ou Rapunzel son algúns dos plasmados no parque alemán

E ao seu carón encóntrase unha das mellores atraccións, dedicada ao filme Arthur e os Minimoys, de Luc Besson

Voletarium é outra das atraccións máis exitosas, xa que permite explorar o mundo case a vista de paxaro

Á parte das atraccións, o parque conta cunha oferta moi variada de espectáculos, con música, baile, maxia ou humor

Un dos lugares onde se pode acudir a unha función é unha réplica do teatro The Globe de Londres, situada na zona británica

Un dos espectáculos, Movie Hits, homenaxea os musicais no cine

Outro, Energ'Ice, relata a vida de Nicola Tesla con patinaxe sobre xeo e drones

Pola súa parte, Misterio, do ilusionista Vincent Vignaud, sorprende o público cos seus trucos

No capítulos das dark rides, resultounos especialmente simpática a de Madame Freudenreich Curiosités

Nela amósanse dinosauros realizando actividades humanas coma a apicultura ou a celebración dun aniversario

Pero na nosa opinión, a mellor atracción do parque encóntrase dentro da zona dos Países Paixos, e non por casualidade

Piratas de Batavia homenaxea o parque neerlandés de Efteling, posto que se inspira claramente no percorrido de Fata Morgana

Coma no parque holandés, tamén hai unha montaña rusa interior, CanCan, co Moulin Rouge

Para rematar a primeira das xornadas, fomos cear a unha especie de Octoberfest na zona do país anfitrión

E unha vez visto canto queriamos ver, despedímonos de Europa Park cunha impresión moi positiva, sobre todo respecto aos espectáculos