31/12/10

A cidade do amencer



Soñei cunha cidade marabillosa de dourada luz fulxente
Tiña luminosas e amplas prazas feitas de granito albeiro
E contaba con altas escaleiras coa forma dunha buguina
Nela había fermosos cafés dispostos con exquisito gusto
Nos que me recoñecían vellos amigos novos por sempre
Semellaba encontrarme en Compostela e á beira do mar
Pero non era, e non podía ser de ningunha das maneiras
Era máis parecida á Kadath descrita por H. P. Lovecraft
No relato chamado Na busca da cidade do sol poñente
Tres veces soñou Randolph Carter a marabillosa cidade
E por tres veces foi subitamente arrebatado...”, como di


Como na canción, no soño ía flotando como unha dorna
Cando espertei, comprendín que aquela urbe era utópica
Posto que só podía existir e preservarse na miña cabeza
Así que rexeitei, por inoportuno, un traslado a Santiago
Cando abrín a ventá, isto foi o que vin dende onde vivo
Estaba nos albores dun novo ano e dunha nova década
Listo para afrontar, cando tocase, toda unha nova vida


23/12/10

Nadal incendiario



Hai tanto animaliño, tantos cochos, engordando nos pesebres...
Mentres, tanta xente segue en caída libre no pozo da miseria...
A espiral do conformismo que todo o engule medra cada día...
As voces críticas son silenciadas dos modos máis retorcidos...
E parece sobrar quen engraxe a engrenaxe desta maquinaria...
Pero, quen sabe, se cadra alguén se decida a prenderlle lume...
E, daquela, penso estar alí, en santa compaña, a avivar as lapas
Ate entón, teñamos un bo Nadal, compañeiros deste fiel servidor

17/12/10

Pesadelos antes do Nadal



Este libro, Depósito de cadáveres, reúne unha serie de relatos macabros
Editado por Toxosoutos, o autor chámase Miguel Anxo Martínez Oubiña
Trátase da segunda obra publicada por este xornalista e vello amigo meu
-A primeira titulábase En precario, unha novela sobre a mocidade actual-
Aínda que non a última, que é unha particular guía de viaxes polo Salnés
Entre os once contos que Miguel Anxo nos deixa en depósito hai de todo
Dende historias surrealistas con final infeliz ate ritos iniciáticos desta era
Gustáronme todas elas, pero, de ter que escoller, quedaría coa derradeira
É "A poza encantada", que describe unha reviravolta argumental de vertixe
Na foto, de Iñaki Abella, obsérvate o escritor que argallou estes pesadelos


10/12/10

O Mazo de Santa Comba



Falando de muíños, este é o máis completo que coñezo
Trátase do Mazo de Santa Comba, situado preto de Lugo
Á parte de muíño e mazo, úsase de aserradoiro e esmeril
Ten moa, serra, pedra de afiar e martelo, todo hidráulico
Así que se trata dunha factoría etnográfica en toda regra
E ecolóxica, pois todo se move coa forza da auga do río
Refírome ao Chamoso, que deixou estampas coma estas




A serra encóntrase no comedor principal do restaurante
Este estaba en obras, pero tiñan outro non menos cuco
Ao que fomos para degustar empanada de grelos e año
Ademais dun completo doce que aínda non probaramos
Unhas ricas copas de natillas con noces caramelizadas




Polo demais, o contorno do mazo é todo un espectáculo
E máis neste tempo de pólas a espirse de follas murchas


02/12/10

As Penas de Rodas



Estas grandes pedras redondeadas teñen por nome Penas de Rodas
Encóntranse en Outeiro de Rei, nun monte da parroquia de Gaioso
Son formacións graníticas que ficaron con este aspecto coa erosión



Trátase ademais dun lugar sagrado, con romaría a inicios de agosto
De feito, no solsticio de verán o sol ponse xusto entre os dous cons
Ao igual que ocorre con outras grandes penas no norte de Portugal
Tamén hai lendas sobre elas, como neste poema de Manuel María:

“En Gaioso, ollando a Chá
Hai dúas penedas ergueitas.
¡Semellan non ser verdá
redondeces tan ben feitas!
As Penas de Rodas son
dous ollos alucinados
Que espían con atención
os eidos máis alonxados.
Si ambas penas se desfán
arde, co mundo, un tesouro:
¡unha pena, de alquitrán,
a outra unha trabe de ouro!
Non sodes, non, cantería,
ouh penas de encantamento.
¡Temo que calquera día
vos poida levar o vento!”



Pero o bo de visitalas non é só o lugar, senón o propio feito de ir alí
De camiño, cruzamos o Ladra e paramos no restaurante homónimo
Dende a ponte, hai unhas vistas estupendas de ambas as dúas beiras
Como esta do caneiro do vello muíño que moía o gran antigamente




Providence

  Veño de gozar da que se cadra sexa a derradeira grande obra escrita por Alan Moore Trátase de Providence , onde homenaxea a H.P. Lovecraft...