Sempre considerei que os meus mellores amigos son meus pais
Por múltiples razóns, comezando polo trato que nos demos
Meus irmáns sempre os trataron de vostede, ao contrario do que eu
Son cousas de ser o benxamín e das diferenzas xeracionais
O caso é que de pequeno pasei moito tempo co meu pai
Tanto ou máis que cos rapaces da contorna
Cando non estaba na escola ía co meu pai a onde queira que fose
Se ía visitar uns amigos, alá ía con el no catro latas que tiñamos
Se ía lles dar unha man de sulfato ás viñas, aló ía con el
Se ía trafegar á adega, aló ía tamén
A cuestión era botarlle unha man, e de paso facerlle compaña
Supoño que sería un xeito de compensar unha carencia
Refírome ao tempo que non puidera pasar cos meus irmáns
Cando eles eran pequenos, meu pai traballaba en barcos mercantes
-Dende finais dos anos sesenta ate principios dos setenta-
Así que ese tempo que non puidera estar con eles pasouno comigo
Del non só herdei este, modestia á parte, hercúleo físico que posúo
Tamén lle debo ese, maldita sexa, estraño hábito de ser currante
E mais, polo que xa se pode deducir, o amor pola natureza
Ao que hai que engadir a honradez que me inculcou
E mais a, en ocasións, brutal honestidade
A campechanía, como non, tamén vai incluída no pack
Cando navegaba, meu pai era o cociñeiro
-Ademais de cortarlles o pelo aos membros da tripulación-
Polo que, en parte, tamén lle debo a afección á cociña
Ou o feito de estar rodeado de arte africana dende pequeno
-Tanto tallas de caoba como cadros do Camerún-
O que me supuxo tamén un pulo para me afeccionar ás artes
Os seus relatos de lobo de mar espertáronme outra curiosidade
Sempre tiven necesidade de ver mapas, por aquilo de situarme
Para saber onde estaban Port Mobile, Antwerpen, ou Maracaibo
Ou o estreito de Messina, ou o cabo Norte, ou o golfo de Guinea
Tal como atestemuñan fotos con quenllas do Caribe
Ou en cargueiros ou portacontáiners que cruzaban mares xeados
En consecuencia, tamén lle debo o afán por coñecer a xeografía
Tamén me contou historias de sereas na costa norte de Rusia
Onde me dixo que atopara as mulleres máis fermosas do mundo
Agora, meu pai xa está xubilado
Pero garda como preciosas xemas nun cofre todas estas lembranzas
Ningún comentario:
Publicar un comentario