Un feixe de láminas

Estas láminas foron compañeiras de viaxe durante uns cantos aniños
Fixéraas a medio camiño entre a adolescencia e a etapa universitaria
Botaron varios cursos pegadas ás paredes do meu cuarto ou do piso
Tanto cando vivía en Santiago como despois, xa traballando en Lugo

Realizadas en Cambados, axudáronme a facerme sentir como na casa
Pero, pouco a pouco, funas substituíndo por cadros que fora pintando
Así que cando nos mudamos ao noso actual fogar, pasaron a un caixón
E o seu lugar foi entón ocupado por unha serie cada vez maior de óleos

En canto os materiais empregados, predominan lapis, tinta e mais pastel
-Cunhas técnicas que podería depurar se dispuxese de tempo dabondo-
É dicir, o que tiña a man na que lembro como longa época de estudante
E recordo que cando ía ao instituto todos os días terminaba unha lámina

Logo, comezaría a ter menos tempo e a coñecer ben as xornadas sen fin
Polo que esa afección miña quedou relegada e finalmente ficou no pasado
Hoxe gardo as láminas con nostalxia, se ben poucas veces lles boto un ollo
E como estas, un bo feixe delas que fora xuntando durante aquel período