Os lagos de Teixeiro

A dos lagos de Teixeiro é unha das áreas recreativas máis afamadas das aforas de Lugo

Encóntrase no extremo norte do concello e da comarca, limitando con Castro de Rei, xa na Terra Chá

Consiste nunha serie de estanques que se suceden debido ao desnivel do terreo, regados por un afluente do río Lea

O curso chámase Rego da Veiga de Feás, e nace nos mesmos montes de Teixeiro de onde parte o Fervedoira, que desemboca no Rato

Esta gran zona verde periurbana fixérase moi popular na segunda metade do século pasado

A estética dos lagos, rodeados de bosques de coníferas e con insuas arboradas, tornárase irresistible

Fora daquela cando se instalaran mesas e grellas para ir botar o día á beira dos estanques e á sombra dos abetos

Outra característica destacable deste espazo verde é a cor da auga

Posúe unha tonalidade turquesa, proporcionada por unha alga que proliferou no lugar

A cal lle outorga un carácter se cadra aínda máis singular a un conxunto que convida á melancolía

Actualmente, os lagos de Teixeiro xa non gozan daquela popularidade dos anos 70 e 80

As modas mudaron e os estanques deixaron de suscitar o interese de tantas familias e cuadrillas

Pero seguen a ser un remanso de paz, cun engadido encanto decadente, que paga a pena visitar e coñecer

Paisaxes de Lugo (IX)

 

Cunha mañá neboenta de finais do inverno no parque de Rosalía dá comezo esta nova entrada sobre as paisaxes lucenses

Foi captada ao carón do meu centro de traballo, dende onde me despracei ata boa parte dos escenarios das seguintes estampas

Da mesma época datan estoutras imaxes invernais, correspondentes a unha nevada que tinguiu de branco a vila de Pedrafita do Cebreiro

De volta a Lugo e ás brétemas sempiternas, este ano prodigueime coma nunca polo cinto verde

Xamais percorrera tantos quilómetros na vida, principalmente polas beiras do Miño e do Rato, aos que corresponden estas postais

Tiven a sorte de facer vídeos sobre algunhas árbores centenarias, coma o carballo de Vilaescura, en Sober

As prímulas comezaron a xurdir nos últimos días do inverno, cando aínda persistía o manto verde do musgo

Foi un inverno moi chuvioso, como case todo o ano, o que se reflectiu nos encoros

No de Belesar, entre Chantada e O Saviñao, tiveron que abrir varios aliviadoiros ao encherse a presa

Outros carballos centenarios aos que lles puiden presentar os meus honores foron os de Fixós, en Lugo

Entrabamos así de cheo na primavera, con andainas entre o arborado a agromar

Nesta eclosión primaveral é cando o verde máis tenro de todos os verdes envolve a cidade onde resido

Dende o Miño ao Fervedoira, pasando polo Rato ou o Mera, a vexetación crece e florece de xeito exuberante

A exploración do curso do Fervedoira foi unha das experiencias máis gratificantes do ano

Polo camiño, os estalotes anunciaban xa a transición cara ao solsticio de verán

Así e todo, a chuvia tan intensa do primeiro mes estival fixo que a vexetación tardase en agostarse

Antes de irnos de vacacións, pasamos un estupendo día de festa preto do Ladra na parroquia bengontina de Uriz

E aínda me deu tempo a visitar a ribeira do Eo en Ribeira de Piquín

E incluso no medio das vacacións puidemos facer unha excursión á Terra Chá, onde puiden percorrer o Paseo dos Soños

Xa de volta en setembro, o verán fugaz deleitábanos coas últimas rabexadas de plenitude

Foi antes de que no outono comezasen a asomarse os primeiros froitos do solo para saudaren cos seus sombreiros

Era o tempo da fartura dos castiñeiros, das nogueiras ou das abeleiras

Tamén da follaxe colorida nesas árbores, e nas demais frondosas, pasado xa o San Froilán

E das raiolas do soliño a se filtraren entre as pólas ou os fentos

O outono deixounos algunhas das imaxes máis fermosas de todo o ano

Nese tempo, redescubrín o parque de Marcos Cela, onde acudía a diario a veciñanza ávida de castañas 

Antes do solsticio de inverno, presentáronse á porta da casa, e do país, uns arcos da vella de impresión

E antes da chegada do novo ano, a lúa chea deixábanos amenceres para a lembranza, coma este á beira do Miño