Cunha mañá neboenta de finais do inverno no parque de Rosalía dá comezo esta nova entrada sobre as paisaxes lucenses
Foi captada ao carón do meu centro de traballo, dende onde me despracei ata boa parte dos escenarios das seguintes estampas
Da mesma época datan estoutras imaxes invernais, correspondentes a unha nevada que tinguiu de branco a vila de Pedrafita do Cebreiro
De volta a Lugo e ás brétemas sempiternas, este ano prodigueime coma nunca polo cinto verde
Xamais percorrera tantos quilómetros na vida, principalmente polas beiras do Miño e do Rato, aos que corresponden estas postais
Tiven a sorte de facer vídeos sobre algunhas árbores centenarias, coma o carballo de Vilaescura, en Sober
As prímulas comezaron a xurdir nos últimos días do inverno, cando aínda persistía o manto verde do musgo
Foi un inverno moi chuvioso, como case todo o ano, o que se reflectiu nos encoros
No de Belesar, entre Chantada e O Saviñao, tiveron que abrir varios aliviadoiros ao encherse a presa
Outros carballos centenarios aos que lles puiden presentar os meus honores foron os de Fixós, en Lugo
Entrabamos así de cheo na primavera, con andainas entre o arborado a agromar
Nesta eclosión primaveral é cando o verde máis tenro de todos os verdes envolve a cidade onde resido
Dende o Miño ao Fervedoira, pasando polo Rato ou o Mera, a vexetación crece e florece de xeito exuberante
A exploración do curso do Fervedoira foi unha das experiencias máis gratificantes do ano
Polo camiño, os estalotes anunciaban xa a transición cara ao solsticio de verán
Así e todo, a chuvia tan intensa do primeiro mes estival fixo que a vexetación tardase en agostarse
Antes de irnos de vacacións, pasamos un estupendo día de festa preto do Ladra na parroquia bengontina de Uriz
E aínda me deu tempo a visitar a ribeira do Eo en Ribeira de Piquín
E incluso no medio das vacacións puidemos facer unha excursión á Terra Chá, onde puiden percorrer o Paseo dos Soños
Xa de volta en setembro, o verán fugaz deleitábanos coas últimas rabexadas de plenitude
Foi antes de que no outono comezasen a asomarse os primeiros froitos do solo para saudaren cos seus sombreiros
Era o tempo da fartura dos castiñeiros, das nogueiras ou das abeleiras
Tamén da follaxe colorida nesas árbores, e nas demais frondosas, pasado xa o San Froilán
E das raiolas do soliño a se filtraren entre as pólas ou os fentos
O outono deixounos algunhas das imaxes máis fermosas de todo o ano
Nese tempo, redescubrín o parque de Marcos Cela, onde acudía a diario a veciñanza ávida de castañas
Antes do solsticio de inverno, presentáronse á porta da casa, e do país, uns arcos da vella de impresión
E antes da chegada do novo ano, a lúa chea deixábanos amenceres para a lembranza, coma este á beira do Miño
