Pois isto é en parte ao que me adiquei durante as vacacións
A un cadro que xa comezara e que aínda non dei acabado
Nun principio ía ser dun xeito e máis tarde foi mudando
Funlle introducindo cambios e melloras conforme avanzaba
Foi transformándose a medida que ían xurdindo novas ideas
E ao final pouco ten que ver co planificado ao comezo
Pero o caso é que me gusta máis así que como o empezara
En fin, como na vida mesma, ese camiño que se fai ao andar
O bo deste cadro é que aprendín bastante traballando nel
A base de darlle voltas e voltas, deume ideas para o futuro
Ideas para novos proxectos con novas formas que desenvolver
No aspecto técnico, permitiume dar con fórmulas máis eficientes
Puiden averiguar como acabar antes e de maneira máis pulcra
O lenzo mide 73 centímetros de alto por medio metro de ancho
Coido que finalmente o convertín nunha especie de vidreira
Ou polo menos, ese é o aspecto que polo de agora está a coller
-Plasmar ao óleo exactamente o que tes na cabeza non é doado-
Xa veremos ao final como remata o conto e que tal queda
2 comentarios:
Pois si, algo así como unha vidreira. Gústame a luminosidade que ten, parabéns! Penso tamén que é moi diferente aos cadros teus anteriores. Ou é que hai tempo que non vexo obra recente?
Graciñas, Helena! Tes razón: algo diferente si que é. E tamén é máis luminoso, se cadra porque perdín aquel 'horror vacui' que lles tiña aos brancos e mais porque emprego cores cálidas e claras procurando non mesturalas.
Publicar un comentario