Gatos rusos

Durante a viaxe a Rusia puidemos ver unha chea de gatos

Tanto nas rúas como nas vivendas, e de razas ben variadas

De feito, é o animal de compañía máis común naquel país

Estes primeiros que amosamos aquí estaban a tomar o sol

-Arrimadiños ao Palacio de Inverno, en San Petersburgo-

Non demos con ningún azul ruso, pero sí con outro curioso

Na mesma cidade, hai unha estatua dedicada a esta mascota

Encóntrase nun curruncho a preto de catro metros de altura

A xente non paraba de tirarlle moedas para que quedasen alí

Suponse que é algo que dá boa sorte, como ocorre nas fontes

Por último, percibimos o axexar dun ser peludo dende arriba

Era a ollada láser dun exemplar de angora dende a súa atalaia

San Petersburgo

Demos fin á nosa viaxe a Rusia na cidade de San Petersburgo

Alí puidemos admirar a Catedral do Salvador sobre o Sangue

-Semellante á de San Basilio, pero erixida hai apenas cen anos-

Como moitos monumentos, este atópase á beira dunha canle

E é que esta antiga capital resulta unha especie de Vienecia

Foi feita ex proceso no século XVIII para ser sede da Corte

Levantada da nada cunha morea de palacios, canles e pontes

Entre estas destaca a Ponte do Banco, flanqueada por grifóns

De todos os palacios, o máis coñecido é unha gran pinacoteca

Efectivamente, refírome ao Palacio de Inverno, do s. XVIII

O edificio alberga as principais obras do Museo do Hermitage

De entre elas, a Danza de Henri Matisse é das de maior sona

Tras a visita ao museo, xantamos nun restaurante noutro palacio

-Onde nos ofreceron un recital de piano e un espectáculo cosaco-

Aquí teño que facer un inciso para recoñecer a sorte que tivemos

Dende que partiramos de Moscova eramos seis persoas no grupo

E ser tan pouca xente, e ben levada, facilitounos moito as cousas

Deseguido dirixímonos ao acoirazado Aurora, un museo flotante

Dende este buque dérase a orde de asalto ao Palacio de Inverno

Ese canonazo marcara o inicio da Revolución de Outubro (1917)

Na proa do barco figura a bandeira que identifica a Armada rusa

-Que fora instaurada douscentos anos antes por Pedro I O Grande-

O mesmo emblema que coroa o Museo Naval de San Petersburgo

Trátase dunha cruz de Santo André de cor azul sobre fondo branco

E ocorre que no s. XIX tamén era considerada a bandeira galega

Aínda que, iso si, nun principio só era a bandeira naval da Coruña

-De feito, a bandeira actual da provincia marítima é igual á galega-

Precisamente para non confundila coa da mariña rusa, mudárona

Quitáronlle unha das aspas da cruz para así evitar malentendidos
Foi a petición da daquela todopoderosa mariña de guerra rusa
E sen inconveniente ningún por parte de España para satisfacela
A reforma fíxose no 1891, tras case medio século de utilización

De non ser así, hoxe por hoxe ondearía neste país outra bandeira

Paréceme unha interesante historia da que nunca se fai mención
Ademais dunha lección sobre a orixe humilde do noso emblema

Ao día seguinte visitamos o Palacio de Verán ou de Catalina II

A residencia encóntrase en Pushkin, vila chamada así polo poeta

Tratábase doutro edificio fastuoso e versallesco, e xa eran moitos

Deste espazo, o que máis me agradou foi o fermoso parque traseiro

Nel había un lago de tranquilas augas que convidaban ao repouso

Pouco restaba para a volta e para que estes días fosen xa pasados

Aínda que podo asegurar que recordarei a experiencia por sempre

Vladimir e Suzdal

A 200 quilómetros ao norleste de Moscova encontramos Vladimir

Cidade capital do principado sucesor do Rus de Kiev no século XII

-Estado medieval á súa vez antecesor do Gran Ducado de Moscova-

Entre os seus principais atractivos destacan varios templos da época

Como a catedral da Asunción, a meirande en Rusia durante séculos

Ou a igrexa da Intercesión sobre o río Nerl, tamén de pedra calcaria

Que lles dá nome a estes munumentos Patrimonio da Humanidade

-Son os chamados Monumentos Brancos de Vladimir e de Suzdal-

Tamén integra este conxunto a Porta Dourada, un arco do triunfo

Ao día seguinte dirixímonos a Suzdal, unha pequena vila a 30 km

Fundada no século X, foi centro do Principado de Rostov-Suzdal

Aquí foi onde puidemos ollar as típicas casiñas de madeira rusas

Non en van, este era o material das primeiras construcións do país

Fogares e igrexas, poboados enteiros, facíanse cos piñeiros da zona

Os mesmos cos que se elaboraba o mobiliario do interior das casas

Esta arquitectura atopou o seu máximo expoñente no templo de Kizhi

Isto puidémolo comprobar no museo da arquitectura tradicional rusa

Onde un dúo folk nos interpretou unha doce canción con voz e gusli

De alí achegámonos ao Kremlin de Suzdal, dos máis antigos do país

No contorno desa cidadela encóntrase a famosa igrexa da Natividade

Cos seus cinco bulbos representando nada menos que o ceo estrelado

Aquí visitamos o fermoso Mosteiro do Salvador e de San Eufemio

Onde de novo fixeron as delicias dos nosos oídos, desta vez un coro
-Ademais dun recital de campás que ofrecen cada día aos visitantes-
As cúpulas do templo monacal eran nesta ocasión verdes e douradas
Non é nada baladí, pois cada cor está relacionada cun culto distinto
A azul representa a Virxe, o ouro a Xesucristo e a verde a Trindade
E así deixamos Suzdal, un dos lugares máis interesantes de Rusia
Tiñamos por diante unha visita á capital dos tsares por excelencia

Moscova

Xa estamos de volta da viaxe que nos levou ate Rusia

En total foron once os días que pasamos por esas terras

Os catro primeiros estivemos pola capital, por Moscova

En torno a ese lugar tan especial como é a Praza Roxa

Neste Obradoiro ruso destaca a catedral de San Basilio

Os seus detractores din que máis ben semella unha tarta

Pero o certo é que a min me parece todo un prodixio

E máis tendo en conta que foi construida no século XVI

Unha obra imaxinativa por diante, por detrás e por dentro

Outro edificio que me fascinou encóntrase xusto en fronte

Trátase do Museo Histórico, dun belo estilo neoclásico ruso

Está feito de tal forma que semella estar nevado todo o ano

En horas nocturnas catedral e museo gañan aínda en encanto

Ao igual que as sete torres irmás mandadas erixir por Stalin

 É a isto ao que se refire a famosa canción Noites de Moscova

Neste senso, o metro é un espazo sempre nocturno na cidade

Aquí elevado á categoría de obra de arte nas distintas estacións

Nelas pódense ollar vidreiras, mosaicos ou estatuas de bronce

A máis coñecida é a do soldado co can cuxo fociño tocan todos

-Unha sorte de ritual dun pobo esaxeradamente supersticioso-

Volvendo á Praza Roxa, na terceira cara está o muro do Kremlin

-Na cuarta, as inmensas galerías comerciais GUM, do século XIX-

 Á cidade orixinal accédese a través da ponte da Torre da Trindade

Unha vez dentro, destaca a praza das Catedrais, con catro en total

A máis antiga é a da Asunción, levantada por Iván IV o Terrible

Pero a máis importante é a da Anunciación, de elegantes bulbos

Tamén nos deu tempo a visitar a pinacoteca da galería Tretyakov
-Onde quedamos abraiados con cadros coma este de Kuindzhi-
O mausoleo de Lenin, dun impresionante aspecto retrofuturista

Ou o Parque da Vitoria, un grande espazo verde situado ás aforas

  Alí, unha altísima columna conmemora a fin da 2ª Guerra Mundial

Mentres que os tanques soviéticos repousan ao longo de toda a área

E isto é todo canto deron de si os días que pasamos entre moscovitas

Na quinta xornada agardábanos unha incursión ás anteriores capitais

O Fillo da Furia

O Fillo da Furia é o último cómic de Miguel Fernández

-Efectivamente, o que é o meu colega de viños favorito-

Narra as aventuras dun bandoleiro, Mamede Casanova

Quen asolara a comarca de Ortegal durante varios anos

A novela, con guión de Poy, publicouna Demo Editorial

Hoxe vai ser presentada no Salón do Cómic da Coruña

Deséxolle a Miguel que a obra sexa un éxito de vendas

Bottom

Hammersmith era o lugar no que estaba ambientada a serie Bottom

-De feito, aparecía xa na cabeceira desta premiada sitcom da BBC-

Os autores, Rik Mayall e Adrian Edmondson, eran tamén os actores
Interpretaban dous personaxes que convivían nunha infravivenda

O humor desta comedia encantoume dende o primeiro día que a vin

A súa vis cómica, dunha parodia levada ao extremo, resultaba brutal

Así que non cansaba de rir coas barrabasadas destes dous antiheroes

Outra serie deles é The Young Ones, coñecida aquí como Os Novos

O guión era de Mayall, que interpretaba un estudante de Socioloxía

Pola súa parte, Edmondson facía o rol dun punky chamado Vyvyan

Folga dicir que para min estas dúas series foron das mellores que vin

-O guión resultaba anarcoimaxinativo, algo que hoxe se bota en falta-

Sen dúbida, o seu espírito marcará sempre o meu xeito de ver o mundo

Londres: Hammersmith

Rematamos a viaxe onde a empezaramos: en Londres

Alí paseamos por Hyde Park e achegámonos ao centro

Onde puidemos ollar o Eros que coroa Piccadilly Circus

Pero o que máis me gustou da cidade foi Hammersmith

Este barrio ao suroeste supuxo todo un descubrimento

Ten unha espectacular ponte vitoriana de finais do XIX

Dende a que se ven solpores sobre o Támesis coma este

Alí demos, ademais, cuns pubs con estupendas terrazas

Foi o caso de The Blue Anchor, que data do ano 1722

-É dicir, un dos locais máis antigos de toda a cidade-

Sentimos que o auténtico Londres non era outro ca este

O que estabamos a saborear coas súas excelsas cervexas

Así foi como nos embriagamos de imaxes para o recordo