Globos

Ultimamente estou a desenvolver un insólito gusto polos globos
Nunca me pasara antes, e ignoro a razón deste repentino afecto
Así que estou a tomalo como unha especie de antollo pasaxeiro

O caso é que os globos aerostáticos resultan agradables de ver

Sobre todo en grupo, nas concentracións dos seus afeccionados
A graza das súas formas e dos coloridos exercen certa atracción
-Un influxo irreal, como de ensoñación, suspendidos así nos ceos-

Folga dicir que tampouco subín nunca a un destes enxeños aéreos

-Non houbo oportunidade, nin o interese, como con tantas cousas-

En todo caso non me disgustaría facelo, dado o súbito magnetismo

E ver estas fotos espértame as ganas de vivir e gozar a experiencia

Unha lúa chea de verán

Estas fotos foron captadas en varias noites ao longo desta semana

Nelas, unha rotunda lúa chea de verán adquire distintas aparencias

Nesta primeira, na que acababa de saír, semella un queixo enorme

-Un gran queixo holandés errante a rodar polo firmamento azulado-

Pero tamén houbo momentos de misterio, agochada entre as nubes

-Unha dama branca fantasmagórica oculta entre as gasas no negror-

Humor vasco (II): os "Batasunnis"

Un anónimo poñía de manifesto no anterior post un feito indiscutible

Sinalaba que os vascos son xeniais e que saben rirse de si mesmos

A raíz dese comentario acordeime desta sección de Vaya Semanita

Os Batasunnis, protagonizada polos bonecos abertzales Ke e Jota

No primeiro vídeo vemos a súa presentación no programa da ETB

A este sketch séguelle este outro que afonda nos dous personaxes

Sabemos agora que, de nenos, estudaron xuntos na mesma ikastola

Ke e Jota teñen, con frecuencia, ideas para transformar a sociedade

Unha delas é crear unha televisión abertzale, chamada Borrokavisión

Outra iniciativa consistiu en montar unha nova empresa, o taxigudari

O patriotismo de Jota, o boneco verde, adoita ser máis susceptible

Boa proba é o pesadelo que supón para el a súa estadía en Madrid

Ou o entusiasmo co que revive a épica historia do Braveheart vasco

Humor vasco

O sentido do humor vasco non lle ten nada que envexar ao británico
Boa proba son programas como Vaya semanita, que emite a ETB
Neste primeiro vídeo mostran a súa versión de O Señor dos Aneis

E tamén fan hilarantes parodias de espazos como Cuarto Milenio

As tendencias sociolóxicas tampouco escapan á súa vis cómica

Outro personaxe obxecto de escarnio é o emo que nos retratan

Como ocorre con El Jonan de Baraka, un entrañable polígoneiro

A El Jonan ollabámolo neste vídeo nunha incursión á veciña Basauri
Nesta vila ao sur de Bilbao é onde se ambientaba Qué vida más triste
Trátase dunha serie de humor que se comezou a realizar para a rede
Tralo éxito das primeiras temporadas, deu o salto á pequena pantalla

A serie narraba as desventuras de Borja Pérez e o seu amigo, El Josebas
-Quen, con frecuencia, lle axuda a saír das irrisorias leas nas que se mete-
Dando así unha mostra máis da brillantez do humor feito no País Vasco

Aguamorta

Este faro encabeza a última entrada do novo blog Aguamorta
Trátase da Illa Pancha, cuxo fermoso interior visitara hai anos
-Encóntrase no estremo occidental da boca da ría de Ribadeo-
O resto das propostas desta nova bitácora son tamén sinxelas
-Como retallos dun patchwork confeccionado segundo cadra-
Pero gozan dun interese auténtico, concentrado en minidoses
Tanto che fala do urbanismo, como da literatura ou a natureza
Ou da antropoloxía, con especial atención ás criaturas míticas
Un destes seres é a balura, unha especie de meigas chairegas
O autor dos textos responde á enigmática identidade de Alzire
Nome á súa vez sacado dunha obra teatral do mesmo Voltaire
Por último, unha especial mención para as ilustracións, orixinais

Adeus ao meu vello Vectra

Esta coido que digna fotografía foi a derradeira que lle fixen

-E mira que o retratei ben poucas veces en todo este tempo-

Foi aló polo pasado mes de novembro, á beira do río Ladra

Semellaba aínda louzán, pero os anos non pasaran en balde

Non só quedara obsoleto, senón que xa requería renovarse

E iso foi o que ocorreu, corrido o tempo e mudado o marco

-Estáballe de vir, posto que xa cumprira a maioría de idade-

Pero o certo é que aí queda o remorso amargo do sacrificio

Xa digo, foron moitos anos de servizo á causa, e sempre fiel

Atravesando o país dunha estrema á outra todas as semanas

Infatigable, realizou un gran labor a prol dos nosos proxectos

Sempre estaba aí para colaborar cando o precisabas, sempre

Pero chegou o momento no que rematou o seu período vital

A ampliación prevista do noso pequeno clan ten algo que ver

Facíanos falta algo máis amplo, cómodo e, ante todo, seguro

E non quedou máis remedio que licenciar o noso vello Vectra

-Cuxo motor ruxía feroz coma un león ou o reactor dun avión-

Para ocupar o seu posto, buscamos un substituto silencioso

Non atopamos candidato mellor preparado e eficiente ca este

-E ten en común parte do nome: 9.3 Vector TX Edition 2010-

Trátase dun vehículo que aínda ten que demostrar a súa valía

Mais, a priori, ten a nosa confianza para levarnos a bo porto

Patrimoniogalego.net

Botou a andar a páxina web patrimoniogalego.net

Trátase dun catálogo social do noso patrimonio

Ou sexa, feito polos propios cidadáns deste país

O proxecto xurdira a iniciativa de Manuel Gago

-Xornalista, mestre e autor do blog Capítulo 0-

Vira a necesidade de facer real esta ferramenta

E unha vez propuxo colaborar nela, concretouse

Unha decena de persoas enrolámonos no barco

Entre elas, outros amigos, como Adela ou Xurxo

 Todo co fin de suplir unhas carencias inexcusables

Agora xa podemos falar dos primeiros resultados

Cunha vintena de novas fichas en cuestión de días

E cunha vontade de chegar a fichar miles de bens

Así que xa sabes: catalogar está agora na túa man
A foto, de Regueifeiro é dun petróglifo en Santiago